Le Guess Who: Seeljocht verandert Vredenburg in sfeervol Vlieland

Muzikantencollectief Seeljocht intens en meeslepend

Tekst: Arnold le Fèbre / Foto’s: Roy Wolters ,

Aan de hand van sfeervolle soundscapes, minimal music en prachtige videobeelden veranderde het Seeljocht-collectief Vredenburg Leeuwenbergh afgelopen zondagavond in een levensgroot portret van Vlieland en de Waddenzee. Een zenmeditatie in zeeklanken.

Muzikantencollectief Seeljocht intens en meeslepend

Aan de hand van sfeervolle soundscapes, minimal music en prachtige videobeelden veranderde het Seeljocht-collectief Vredenburg Leeuwenbergh afgelopen zondagavond in een levensgroot portret van Vlieland en de Waddenzee. Een zenmeditatie in zeeklanken.

MUZIEK
'Seeljocht' (Fries voor Zeelicht) is een collectief van muzikanten en kunstenaars uit Noord-Europa en Noord-Amerika. Het gezelschap, geïnitieerd door de Popfabryk en het festival Into The Great Wide Open, zou aanvankelijk slechts een handvol optredens verzorgen op Vlieland. Al snel werd duidelijk dat het niet bij een eenmalige samenwerking moest blijven: de intrigerende mengeling van ambient, minimal, spoken word, soundscapes, videobeelden en experimentele klanken verdient het om door een groot publiek te worden ervaren en beleefd.

PLUS
De muzikanten van Seeljocht schilderen aan de hand van serene sounscapes en prachtige videobeelden een portret van Vlieland en de Waddenzee. Tot het Seeljocht-collectief behoren Peter Broderick, Nils Frahm, Greg Haines, Piiptsjilling (Mariska Baars, Romke Kleefstra, Rutger Zuydervelt, Jan Kleefstra) en Sytze Pruiksma. In wisselende samenstelling trakteren zij het publiek op een bijzondere, bijkans serene ervaring. De avond bestaat uit vier bedrijven, waarbij vooral de eerste twee weten te imponeren: een hypnotiserende mengeling van betoverende zang van Mariska Baars, door Jan Kleefstra in het Fries gesproken teksten, vioolspel van Peter Broderick en eigenzinnige percussie van Sytze Pruiksma. En tussen dit alles door weerklinkt het ruisen van de wind en de zee, dat op bijzondere wijze wordt geïntegreerd met vervreemdende natuurbeelden van 33 1/3. De projecties van duinen, wuivende gras, overvliegende zeemeeuwen zand lopen synchroon met de verstilde, filmische klanken. Hamers van een piano die in de duinen slaan. Een man die zand omschept. Een moeizaam door het landschap ploegende tor – de intrigerende projecties geven de fantasie van de toeschouwer de vrije loop en dragen wezenlijk bij aan de muziek. In het derde bedrijf zijn hoofdrollen weggelegd voor pianist en synthtovenaar Nils Frahm en Broderick, die improviserend en beatboxend een indrukwekkend staketsel van klanken optrekken. Tot slot verzamelen alle muzikanten zich op het podium voor een af- en aanzwellende getijdenstroom van klanken. Na een laatste eruptie wordt het stil, op het geluid van vogels na. De nacht is voorbij – Zeelicht heeft plaatsgemaakt voor een nieuwe dag.

MIN
De eerste drie kwartier grijpt Seeljocht de kijker bij zijn of haar lurven. Daarna dreigt het enigszins een kunstje te worden: de golvende klanken die aanzwellen, de field recordings die na een geluidseruptie worden ingestart, de minimale pianoklanken. Anderhalf uur is misschien wat lang voor een dergelijke voorstelling.

CONCLUSIE
Het zijn woorden die zo langzamerhand enigszins sleets beginnen te worden, maar er zijn simpelweg geen andere woorden om Seeljocht te beschijven: sfeervol, betoverend en intrigerend.

CIJFER
8,5