Iceage broeit al enkele maanden. Begin dit jaar bracht het Deense viertal een geweldig debuutalbum uit. Een punkalbum zoals al even niet meer te horen was. Nu aan deze jonge jongens om het ook live waar te maken.

CONCERT
Iceage, dB’s, Le Guess Who?, 27 november 2011

MUZIEK
Ze maakten misschien wel de beste plaat van het jaar. Deze vier Deense tieners brachten begin 2011 het ijzersterke en meedogenloze punkalbum New Brigade uit. vierentwintig minuten aan perfecte punkpopliedjes, prachtige productie en een honger waar je dorst van krijgt. Langzaam verspreidt de brandende olievlek zich over Europa en Noord-Amerika. Nu eens zien of ze het ook live kunnen.

PLUS
Het antwoord is even simpel als banaal: JA! In negentien minuten maken de jochies dB’s met de grond gelijk. Uw verslaggever ligt op de grond. Met een ‘bratty’ houding en absoluut geen zin om te communiceren maakt het viertal kapot. Liedjes duren anderhalf tot twee minuten. Drie nummers van het debuutalbum komen terug, misschien vier. Maar we krijgen vooral nog rauwere (nieuwe?) punkliedjes te horen. Voorman Elias Ronnenfelt is aanvoerder en dirigent. Wat een dictie en overgave kent deze jongen. Ongetwijfeld het hardste concert van het festival eindigt samen met een monitor, microfoonstandaard en wat bezoekers op de grond.

MIN
Elke subtiliteit die het album kent is al te veel voor de livevertaling. De beide gitaristen zijn er enkel om te dienen. Ze zien er ook te suf uit om mee te rocken.

CONCLUSIE
Nee, Elias - netjes met zijn overhemd strak in zijn broek - is de held van de avond. Hij leidt deze gekte en bepaalt ook wanneer het mooi is geweest. Utrecht krijgt negentien minuten en niet meer. Het doet denken aan de eerste soloconcerten van Jay Reatard: hard, nooit vriendelijk, rechtdoor en op zijn manier. Iceage is niet zomaar een hype. Hier kunnen we nog langer dan vandaag van genieten.

CIJFER:
8