Fool’s Gold speelt zeker niet voor het eerst in Nederland. Een festival zekerheidje mag je het misschien al wel noemen. Maar dan moeten ze het ook maar waar maken.

CONCERT
Fool’s Gold, Tivoli Oude Gracht, Le Guess Who?, 26 november 2011

MUZIEK
Ze stonden al op vele Nederlandse festivals. Het is dan ook een inkoppertje: Fool’s Gold staat garant voor vrolijke, zomerse en opzwepende afropopmuziek. Het nieuwe album Leave No Trace is wat meer ingetogen en psychedelischer. De zang van voorman Luke Top is afwisselend Engels en Hebreeuws.

PLUS
Eerder dit jaar op dansfestival Pitch viel de band nog door de mand. De heren leken er niet zo’n zin in te hebben en de nieuwe nummers vielen zwaar in de set. Nu, op de laatste dag van hun 45 dagen durende tour staat een compleet andere band op het podium. Niet alleen met een mannetje meer, maar ook met plezier. Zo’n laatste optreden voor de terugreis is zelfs een beetje uitgelaten en jolig, maar de muziek kan het hebben. Niet eerder hoorden we Top zo goed bij stem, en dat terwijl hij zichzelf tijdens de eerste nummers door technische problemen niet eens kan horen. De monitors weigeren dienst en de band speelt op zaalgeluid en nog steeds bizar strak en subtiel. Pas het vierde nummer is het eerste afrobeat nummer, maar nu is het eerder die sound waar je aan moet wennen. Het nieuwe materiaal is gaan leven en werkt zelfs beter dan op de plaat.

MIN
Het blijft muzikantenmuziek he. De gitarist heeft een stopwatch voor zich liggen, af en toe knikt hij naar zijn bandleden als teken dat ze nog genoeg tijd hebben en dan volgt de zoveelste solo of jamsessie. Een kwestie van smaak misschien, maar het mag soms echt wel wat bondiger. Op hun twee albums staan maar een aantal nummers die echt blijven hangen.

CONCLUSIE
Om een van je duurste acts de dag te laten openen is gewaagd. Maar de zaal is wel gelijk warmgedanst en het zou wellicht wat raar vallen tussen de meer donkere acts verder op de avond. Het is duidelijk dat de heren er nog even hun laatste energie uit gooiden tijdens dit slotconcert van hun tour. Met enorm veel plezier en overgave zijn ze op hun best. Hoogtepunt vormt uiteraard de grote hit Surprise Hotel. Het nummer zal waarschijnlijk altijd aan ze blijven kleven. Maar ze maken er gelukkig geen ‘moetje’ van. Ze hebben het nummer wel eens tien minuten lang gespeeld, maar kappen hem nu op tijd af, stoppen, om het daarna in een remix terug te laten komen. Nog sneller en met een bezeten bongobeat. De gitarist hangt tegen zijn saxofonist aan en geeft nog even alles. We zijn los.

CIJFER:
8