"We hadden liever op Texel gespeeld, maar we moeten het doen met Utrecht." Je moet het maar durven zeggen tegen je publiek. Dan Haywood doet er niet moeilijk over. De lichte teleurstelling is gemeend, maar door de naïviteit waarmee de opmerking gemaakt wordt ook charmant. Met zijn uit vier man bestaande band New Hawks. Begin dit jaar bracht de band een driedubbele debuutplaat uit met daarop 32 nummers opgenomen tijdens zijn verblijf en werk als ornitholoog (vogelkenner) in het noorden van Schotland. Vandaag is de band voor het eerst in Nederland te bewonderen.

GEZIEN
Dan Haywood's New Hawks, Tivoli De Helling, Le Guess Who, 27 november 2011

MUZIEK
Folk en country uit Noord Engeland met een lichte hillbilly inslag.

PLUS
Ondanks de charmant rommelige manier van spelen is het duidelijk dat de bandleden hun instrument beheersen. De drummer valt hierin het meeste op. Hij speelt tijdens het drummen met zijn linkervoet ook nog even bas via pedalen en pakt er geregeld ook nog een slide guitar bij. Twee handen op de gitaar, rechterbeen op de basdrum en linkerbeen voor de bas. Zeer indrukwekkend. De grootste kracht van de band is echter de charme van Haywood zelf. Met geestige opmerkingen houdt hij het publiek bij de les en hij komt zelfs weg met een schaamteloze salespitch voor zijn monsteralbum. "Dit is mijn driedubbele lp. Bekijk hem maar even rustig en geef hem rond door de zaal. Mooi afgewerkt en je geld zeker waard."

MIN
Heel veel variatie en vernieuwing zit er niet in de set, of het moet Haywood's plat Britse stem zijn. Zo'n Brits accent hoor je meestal niet in hillbilly liedjes, die over het algemeen geschreven zijn op het Amerikaanse platteland. Ander minpuntje is de herkenbaarheid van de band. De mannen zien er uit alsof ze zo na het vogelen op de Veluwe het podium op zijn gestapt en hebben daardoor een weinig memorabele uitstraling.

CONCLUSIE
Dan Haywood's New Hawks is een bijzonder project en de bandleider heeft in al zijn sufheid een bijzondere charme waarmee hij het publiek weet te overtuigen. Hij ziet er zo naïef uit dat iedere sullige opmerking een combinatie van medeleven en gelach veroorzaken die de gunfactor telkens verhogen. Als er aan het einde van het optreden te weinig tijd is voor het laatste liedje zegt hij zonder te blikken of blozen: "We hebben nog maar twee minuten, dus we spelen de eerste twee minuten van het nummer. Als je de rest wil horen zul je de plaat moeten kopen." Licht grappend weliswaar, maar met een serieuze ondertoon. Waarschijnlijk heeft het nog gewerkt ook.

CIJFER
7