Wat is er toch aan de hand met Wye Oak? Op het Waterloo-podium kan er slechts een enkele keer een flauwe glimlach vanaf, verder kijken Andy Stack en Jenn Wasner vanavond niet dromerig, maar vooral lusteloos voor zich uit. Doorleefd van het vele touren? Het zou zomaar kunnen.
GEZIEN
Wye Oak, Crossing Border, Waterloo, zaterdag 19 november 2011
MUZIEK
Indierockduo uit Baltimore, dat van uiterste naar uiterste schiet: snoeihard en zacht, dromerig en snerpend, een meisjesachtige frontdame met hotpants en polkadot-shirt en een geeky drummer met bijpassende bril. Begin dit jaar brachten ze hun derde album Civilian uit, een prachtige plaat en hun meest consistente en doordachte tot nu toe.
PLUS
Op zijn best is Wye Oak dromerig als hun stadsgenoten Beach House, maar dan bijtender, gevaarlijker en met af en toe opeens een uitbarsting van noisy Sonic Youth-achtige gitaren. En wat is Wasner een fenomenale gitariste. Het ene moment speelt ze een simpel slagje, het volgende moment haalt ze duizelingwekkende thema's door een mangel. Ook Stack staat muzikaal zijn mannetje: met drie ledematen drumt hij terwijl hij met zijn linkerhand bas- en orgelpartijen voor zijn rekening neemt. Hoogtepunt van de set is het titelnummer van de laatste plaat Civilian, een stuwende folksong, die simpel doch doeltreffend is en uitmondt in venijnige uithalen.
MIN
Helaas is Wye Oak vanavond niet op zijn best, maar doorleefd en apathisch van het touren. De geveinsde beleefdheid "wat hebben jullie een mooie stad" is schrijnend, omdat Wasner even eerder nog verzuchtte: "Ik wou dat ik iets spitsvondigs te zeggen had, maar het enige dat we van Den Haag hebben gezien is een aftands wegrestaurant." Als het duo al met elkaar communiceert, lijkt dat over geluidsproblemen te gaan. Nee, dit optreden sprankelt niet, maar oogt plichtmatig, routineus en verveeld.
CONCLUSIE
"We live fast", zucht Wasner voor ze het concert afsluit. Ietsje te snel, want het spelplezier lijkt vandaag bijna compleet verdwenen. En dat is eeuwige zonde, want Wye Oak heeft een paar prachtige werkjes in het repertoire.
CIJFER
6,5
Crossing Border: Wye Oak is eerder apathisch dan dromerig
Indierockduo doorleefd van het touren
Wat is er toch aan de hand met Wye Oak? Op het Waterloo-podium kan er slechts een enkele keer een flauwe glimlach vanaf, verder kijken Andy Stack en Jenn Wasner vanavond niet dromerig, maar vooral lusteloos voor zich uit. Doorleefd van het vele touren? Het zou zomaar kunnen.