Muzikanten met baarden; check. Ruitjesbloesjes; check. Mooie liedjes met akoestische gitaar als basis; check. Alle ingrediënten voor de gemiddelde indiepopband anno nu zijn aanwezig, maar toch weet Admiral Fallow zich van het gros te onderscheiden. Mede met dank aan een flinke dosis droge Schotse humor.
GEZIEN
Admiral Fallow, Crossing Border, Paradise, 19-11-2011
MUZIEK
Volle bak op het podium van de Paradise, helemaal bovenin de Koninklijke Schouwburg. Zes leden telt de formatie met de flink bebaarde Louis Abbott (voorheen van het Brother Louis Collective) als frontman. Het optreden op Crossing Border is, na Groningen gisteravond, de tweede show van Admiral Fallow op het Europese vasteland. De band verzorgt een aantal optredens het voorprogramma van The Low Anthem, vanavond ook op het festival. Muzikaal tapt de band uit de folk en indiepop.
PLUS
Abbott begint het optreden met het ingetogen ‘Delivered’, zichzelf subtiel begeleidend op gitaar, met later toevoeging van dwarsfluit door Sarah Hayes, en knalt meteen door met ‘These barren years’. De aandacht van het publiek is meteen getrokken. Dat Abbott, met zijn zware Schotse accent, tussen de nummers door ook lekker kan kletsen met en tegen het publiek zorgt ervoor dat die aandacht ook niet verslapt. “Fine people of The Netherlands, do you fancy a singalong?” Het publiek reageert wat voorzichtig. “There are no words in it”, probeert hij het publiek toch nog te overtuigen. “So fine people of The Netherland, now do you fancy a singalong?“ Een overtuigend “yes” is het gevolg. Het is slechts een voorbeeld van de manier waarop Abbott een ontspannen sfeer in de steeds voller lopende Paradise weet te creëren. Het fijne repertoire doet de rest.
MIN
De rest van de band is wel erg op de achtergrond te vinden, al lijken Abbotts bandleden zich echter prima te vinden in hun plek op het podium. Daarnaast is de dwarsfluit is soms wel iets te prominent aanwezig, het mag her en der wat subtieler.
CONCLUSIE
De kans dat we Admiral Fallow over een paar jaar weer terug zien op Crossing Border is zeer reëel, maar dan wel in The Royal. Toegegeven, Admiral Fallow is niet uniek in zijn soort. Maar wat het zestal onderscheidt van de rest, is dat ze de muziek ook nog eens op een hele goede manier weet te brengen. Het maakt een optreden net wat spannender en aangenamer om bij te wonen. Zoals bij het nummer ‘Four bulbs’ waarbij de bandleden zich vooraan het podium in een rij opstellen om zonder versterking het nummer te vertolken. Het publiek is muisstil. Als de set wordt afgesloten met ‘Old balloons’, met extra percussie en Abbott staand op het drumstel, laat Admiral Fallow ook nog even zien over een flinke dosis rock ‘n roll te beschikken. Vanavond zijn er heel wat zieltjes gewonnen.
CIJFER
7,5