Het aangekondigde duo uit San Francisco blijkt bij opkomst en na een eigen introductie een trio uit Brooklyn, New York. Google leert dat de waarheid in het midden ligt. De act staat bekend om haar multimediale karakter: videokunst, symboliek en fotografie spelen een grote rol bij NewVillager, maar dit alles ontbreekt tijdens het optreden op Crossing Border.

GEZIEN
NewVillager, Crossing Border, Cuatro, zaterdag 19 november

MUZIEK
Electrorock met een experimenteel randje. Na een openingsritueel waarbij de heren in een kringetje gaan staan om in hun handen te klappen wordt er driftig getrommeld op samplepads, gespeeld met effectpedalen en met stemmen gedraaid. De zang klinkt als Mika op helium, wat al halverwege het eerste nummer behoorlijke irritatie opwekt. Een duidelijke lijn in de nummers is ver te zoeken, het lijken voornamelijk variaties op aardige ideetjes die verdere uitwerking behoeven.

PLUS
‘The Lighthouse’, laatste nummer in de set, is veruit het beste wat de band te bieden heeft. Het nummer kent een bijzondere structuur met verrassende wendingen. Dit hadden ze eerder moeten doen. Na een half uurtje zit het optreden erop, en ook dat mag onder het kopje "plus" vermeld worden.

MIN
De tent loopt niet voor niets leeg tijdens de set van NewVillager. Er is geen touw vast te knopen aan wat het drietal poogt te musiceren. Na het oeverloze gejengel van zanger/effectprutser Ben Bromley komt voor de afsluiter de drummer even naar voren om, oh briljante vondst, met een hele lage stem een aankondiging te doen. Zucht.

CONCLUSIE
De momenten waarop het keyboard en al die leuke knopjes die leuke effectjes geven met rust worden gelaten zijn nog het best te pruimen. NewVillager klinkt op die momenten als een matige elektrorockband. Maar dat is niet genoeg om te overtuigen.

CIJFER
5