Een band die zichzelf Lanterns On The Lake noemt, zet daarmee direct een sfeer neer waarin het bandgeluid moet passen. Op het debuutalbum Gracious Tide, Take Me Home liet de band uit Newcastle een geluid horen dat perfect bij de bandnaam past en op Crossing Border mag de band voor het eerst op Nederlandse bodem laten horen hoe de soundscapes live klinken.

GEZIEN
Lanterns On The Lake, Crossing Border, Duitse Kerk, 18 november 2011

MUZIEK
Rustige indiefolk met een dikke postrock-laag eroverheen. Ergens in het midden tussen Low, Múm en Sigur Rós.

PLUS
De zes bandleden spelen een breed scala aan instrumenten, waardoor er constant dingen gebeuren op het podium. De gitarist pakt er een strijkstok bij, de drummer speelt een stukje piano, de zanger gebruikt wat elektronica en de bassist drumt ook een stukje, zonder ergens minder goed te gaan spelen. Nog wat handgeklap, een tamboerijn voor de zangeres en je hebt een show die geen moment verveelt om naar te kijken. Er is ook eigenlijk geen zwak muzikaal stuk te bekennen en de sound is van begin tot eind goed.

MIN
Ondanks de diversiteit op het podium, blijven de nummers vrij vlak klinken. De muzikanten lijken zich te verstoppen achter hun instrumenten en hebben vrijwel geen contact met de aanwezigen. Meerdere keren staan ze zelfs met de rug naar het publiek. En laten we het dan niet hebben over de afzichtige wollen truien die drie van de bandleden aanhebben. Ze zijn vast met liefde door oma voor ze gebreid, maar de jongens zien er uit alsof ze rechtstreeks uit een blokhut in de sneeuw zijn komen wandelen.

CONCLUSIE
Er staat duidelijk een aantal zeer getalenteerde muziekanten op het podium, maar ook een band die zijn draai nog niet volledig heeft gevonden. Voor een eerste optreden op Nederlandse bodem is dit een mooie kennismaking, maar de spanning zoals die op de plaat te horen is, komt live nog niet volledig tot zijn recht. Alsof ze nog niet veel live hebben gespeeld en zoekende zijn naar een goede manier om hun muziek naar het podium te brengen.De band roept te veel een oefenruimte-gevoel op. De spanning die de bandnaam uitstraalt is in de Duitse Kerk nog niet volledig terug te vinden.

CIJFER:
7