Emma-Lee Moss, dochter uit een Chinees-Engels huwelijk, werd geboren in Hongkong en emigreerde op twaalfjarige leeftijd naar Londen. Onder haar artiestennaam Emmy The Great bracht ze in 2005 haar eerste EP Secret Circus / The Hypnotist's Son uit als singer-songwriter. Haar tweede album Virtue kwam vorige maand uit.
De naam Emmy The Great verzon ze tijdens haar studententijd op de muziekopleiding, waar al haar medestudenten een gekke hiphop-achtige naam als artiestennaam kozen. Haar debuutalbum First Love verscheen in 2009. Op haar nieuwe album verhaalde zij in eerste instantie over sprookjesachtige thema's en vrouwelijke archetypen. Het album kreeg een persoonlijke draai toen haar vriend zich afgelopen jaar bekeerde, wat leidde tot hun break-up.
GEZIEN
Emmy The Great, Crossing Border, Paradise, 18 november 2011
MUZIEK
De zangeres staat bekend om haar kleine liedjes, waarbij ze zich begeleidt met kleine akkoordjes en het soundscape-achtige gitaarwerk van Euan Hinshelwood, gitarist van East London's Younghusband. Zij is in korte tijd groot geworden door kleine liedjes toch spannend te houden. Ook tijdens het optreden op Crossing Border hangt de zaal ademloos aan haar lippen. Als zij bij haar laaste nummer het podium af stapt en de zaal inloopt wijkt het publiek als de Nijl voor Moses. Moss wordt ook wel de vrouwelijke evenknie van Bon Iver genoemd.
PLUS
Zij weet haar publiek vanaf de eerste klanken te fascineren en geboeid te houden en laadt haar spannende liedjes als een minstreel die verhaalt over exotische vergezichten. Ze beschikt over een bijzondere muzikaliteit en melodiciteit die zij goed weet te vertalen met haar zachte en beweeglijke stem. Het is geen moment onzuiver en Hinshelwood vult haar op de lege momenten in de liedjes voorzichtig aan, zonder dat het iets weg heeft van pretentieus indie-gepingel. De opgebouwde spanning wordt het hele optreden vasthouden en het publiek blijft in licht verbijsterde toestand achter. In deze kleine, sfeervol verlichtte zaal komt ze uitstekend tot haar recht. Ongezien kruipt zij tijdens het concert onder je huid, om haar verhalen van binnenuit te vertellen.
MIN
Niet iedereen kan het waarderen, dat Moss zo dicht tegen je aankruipt tijdens de eerste ontmoeting. De intieme sfeer die ze creeert werkt voor sommigen juist intimiderend. Hoewel ze goed omgaat met haar beperkingen, groeit na een half uur langzaam het verlangen naar een flinke uithaal en een rauwe riff. Verder moet zij het vooral hebben van haar sterke zang en niet van haar gitaarspel. In deze kleine, sfeervol verlichte zaal komt ze met haar kleine liedjes absoluut tot haar recht, maar een groter podium zou haar fataal worden.
CONCLUSIE
Moss brengt haar mythische vergezichten op intrigerende en intieme wijze, waar dus niet iedereen van gediend is. Samen met Hinshelwood vormt ze wel een geheel, waar voor haar huidige repetoire niet verder aan gesleuteld hoeft te worden. Zo brengt zij kleine liedjes op een grootse manier.
CIJFER:
8