Voor een relatief onbekende Britse band zonder debuutalbum stond Dry The River het afgelopen jaar opvallend veel op de Nederlandse podia. De Londense folkrock kwam via Eurosonic, London Calling,  Lowlands en naar Crossing Border, dankzij een stel goede liedjes en een sterke livereputatie. Vanuit hun achtergrond in hardcorebands hebben de vijf jongens al flink wat ervaring opgedaan, maar in deze rustigere setting lijkt het grotere publiek dan toch dichtbij. Hun nieuwste EP Weights & Measures verscheen afgelopen maandag en op de debuutplaat zullen we moeten wachten tot 2012.

GEZIEN
Dry The River, Crossing Border, Waterloo, 18 november 2011

MUZIEK
Folkrock met power. Fleet Foxes meets The National. Mooie akoestische liedjes met viool en een rauw versterkt randje.

PLUS
De set wordt gelijk geopend met het bekendste nummer van de band, de single No Rest. Daarmee hebben de jongens een vliegende start. Na debuutsingle New Ceremony, het nieuwe en onversterkt gespeelde Weights & Measures en het dynamische Bible Belt zijn er eigenlijk geen slechte songs te bekennen in de set. Afsluiter Lion's Den ontaardt in een bombastisch slot met viool in de hoofdrol en laat de zaal hunkerend naar meer achter.

MIN
Hunkerend naar meer inderdaad, want met slechts 35 minuten is de set aan de korte kant. Ook zit de viool niet altijd goed in de mix. De saaie tl-verlichting in de zaal helpt ook niet echt mee, maar daar kunnen de jongens natuurlijk weinig aan doen.

CONCLUSIE
Dry The River is een prachtige opener in de kleine zaal van het NT Gebouw. De zaal is niet erg sfeervol, maar de Londense band weet er alles uit te halen. Hun optreden is aan de korte kant, maar mede daardoor zijn er geen zwakke momenten aan te wijzen. Dry The River is krachtig, spannend en dynamisch en lijkt daarmee een veelbelovende toekomst tegemoet te gaan. Het Londens vijftal heeft in ieder geval alvast een mooie livereputatie die doet uitzien naar de volgend jaar te verschijnen debuutplaat.

CIJFER:
8