‘Soms lig je met iemand in bed en dan realiseer je je opeens dat hij geen maagd meer is. Onverdraagbaar, maar je gaat er wel vet veel over schrijven.’ Yes, we zijn bij de jonge schrijvers aangekomen. Ellen Deckwitz bijt het spits af met gedichten over bed-praktijken en vileine tweelingzussen. In 2009 behaalde ze de zogenaamde Slampion-titel tijdens het NK Poetry Slam. Geen onverdiende kwalificatie, want voordragen kan ze.

GEZIEN
De Jagers, Crossing Border, Victoria, 18-11-2011

LITERATUUR
Dit zijn De Jagers, een collectief van jonge schrijvers die in deze barre tijden toch nog een gat in de culturele markt zagen. Sterre van Rossem, Deborah Klaassen en Eva Meijer bedachten het concept: muzikale literaire optredens voor feesten, partijen en festivals als Crossing Border. Daarna sloten ook Ellen Deckwitz, Marjolijn Heemstra, David Pefko, Maurice Seleky, Jeroen van Rooij en Dennis Gaens zich aan. Gaens vertegenwoordigt vanavond het mannelijk geslacht en zet als minderheid het meest indrukwekkende optreden neer. Hij lijkt enigszins onzeker het podium op te komen; petje, baardje, T-shirt met een tekst over hiphop. De poëzie uit zijn bundel (Ik en mijn mensen) is geniaal verfrissend. ‘Onze sneakers zijn gemaakt voor korte afstanden en toch trappen we er de stad mee plat, lopen we om, om tegen een blikje te schoppen. Vooral bij halve liters, altijd richting om het even welk object. Onze ogen een tel vol opzet.’ Sterre van Rossem (‘Ik heb wel iets met de dood, maar niet op een rare manier ofzo’) volgt met een gedicht over de tocht naar het hiernamaals. Daarna doet ze een verhaal over de relatie tussen een meisje die een geschikte rebound vindt in een man van chocolade. Deborah Klaassen leest een bloederige scene voor uit haar roman Bek dicht en door eten en Ellen Deckwitz sluit af met ‘Soms moeten alle mannen gewoon even weg.’ Dan is het natuurlijk echt afgelopen.  

PLUS
Er wordt geëxperimenteerd met nieuwe voordrachtsvormen. Ellen Deckwitz doet een mime-gedicht, Dennis Gaens vraagt om spreekkoren, Eva Meijer speelt op haar keyboard en Sterre van Rossem wordt begeleid door een gitarist om de chocolade-scène extra kracht bij te zetten.

MIN
Het blijft nog een beetje zoeken naar een afgeronde performance. ‘Oh, hebben we nog een kwartier? Dan doen we gewoon nog een rondje.’

CONCLUSIE
Het is een getalenteerde groep mensen met afwisselende bijdrages, maar het kan iets meer tot een eenheid gesmeed worden. 

CIJFER:
7,5