Hardrockers Vanderbuyst zijn 3VOOR12’s Hollandse Nieuwe van de Maand. Toevallig zijn ze net vertrokken voor een maand touren met veteranen Saxon. 3VOOR12 zwaaide ze uit in de Pul in Uden en vroeg ze ons op de hoogte te houden van de ontwikkelingen. Hier is deel 3 van het tourverslag.
Na Keulen gaan we als een jojo op en neer tussen Luxemburg, Antwerpen, Saarbrucken en Osnabruck. In deze laatste stad spelen we in een veehal, waar ze de dag ervoor nog de koeienmest hebben uitgetrokken. De stank is navenant. Aan ons de eer om de laatste strontvliegen de ruimte uit te blazen, terwijl Paul Quinn (gitarist van Saxon) zichtbaar staat te genieten.
De dag erna hebben we een show in Pratteln. De grensovergang tussen Duitsland en Zwitserland is berucht onder bands vanwege de invoerrechten over t-shirts en cd’s die normaliter betaald moeten worden. De truc is de hele zooi in de bus achter het instrumentarium te verstoppen en zeggen dat je niets bij hebt. De manager van Saxon komt ons ’s avonds nog doodleuk vertellen dat ze bij Saxon wel eens de hele vrachtwagen hebben leeg getrokken en dat hij zelfs een nacht in de cel heeft doorgebracht. ‘Succes mannen!’ Slik. Met klamme handjes rijden we op de grens af. Halt.
De reguliere ondervraging krijgt plotseling een bizarre wending wanneer de douaneambtenaar een hardrockliefhebber blijkt te zijn en graag een cd’tje wil kopen. De spanning stijgt en we vermoeden het haasje te zijn. Het wordt nog gekker: hij vraagt of we het cd’tje kunnen signeren. Wat? Maar na deze zenuwsloperij zijn we dan toch de grens over. De hele dag hing nog een zweem van paranoia om ons heen en geloofden we dat er elk moment een zwaar bewapend douaneteam uit de bosjes zou komen rollen om ons te arresteren.
Op onze eerste echte vrije dag zitten we in Italië en besluiten we met enkele crewleden van Saxon naar Venetië te gaan. Na twee weken touren is de vermoeidheid flink en zie je tijdens de bootrit naar het Italiaanse Disneyland de rockers al snel knikkebollen. ’s Avonds vloeit het bier rijkelijk en wordt er heerlijk geroddeld. Er is een soort van saamhorigheid en er ontstaan mooie vriendschappen.
Voordat we terugkeren naar Duitsland spelen we nog in het Italiaanse Treviso. ’s Middags wordt hier de ontspannen sfeer nog eens bevestigd: Barry krijgt les van Saxons drumtech, Jochem staat Biff Byford te ondervragen over stemkwaaltjes en Douglas Scarratt (andere gitarist van Saxon) bedankt me nog eens omdat hij mijn Flying V kon lenen toen zijn reservegitaar enkele dagen geleden stuk ging. ’s Nachts rijden we richting Stuttgart en slapen een paar uur in een bos onderweg. Na enkele nachten op de voorbank van de bus, bij het stuur, met de versnellingspook in mijn rug te hebben geslapen, rol ik nu graag mijn matje tussen de dennenappels uit.
We vrezen nog even dat Jochems gesnurk wilde everzwijnen met paringsbehoefte zal aantrekken, maar we zijn zo moe dat wat gesnuffel aan onze tenen ons niets uitmaakt. Slaap wel!