Glasgow heeft een, zeker voor Schotse begrippen, hele rijke muziekscene. Glasgow is ook een hele grote industriestad met veel immigranten. Sparrow and the Workshop is een kind van die stad met Schotse, Welshe en Amerikaans-Ierse input, maar er is nog geen reden om ze in het rijtje Belle & Sebastian, Franz Ferdinand, Mogwai, Snow Patrol en Primal Scream te plaatsen.

GEZIEN:
Sparrow and the Workshop, 21 mei 2011, London Calling, Paradiso Amsterdam, Kleine Zaal

MUZIEK:
Veelzijdig folky, rootsy poprock-trio uit Glasgow met Ierse, Amerikaanse, Schotse en Welshe wortels en nog meer ideeën.

PLUS:
Jill O'Sullivan heeft een mooie, krachtige en veelzijdige stem, die ze in het begin nog iets teveel kwaliteit lijkt toe te dichten, want ze oogt en klinkt soms wat onvast. Het trio blijkt halverwege ook een up-tempo folkstamper in petto te hebben. Vanaf Devil Song, wat zo in een western past, heeft de band het wat beter op de rails. In het sympathieke Just What I Needed (een cover van The Cars) klinkt het alsof de band aan de haal gaat met een catchy Weezer-tune. Gitarist Nick Packer legt met behulp van twee batterijen aan pedalen een mooi rootsy geluid neer en beheerst vele stielen en ook het metier van bassist.

MIN:
Maar het wordt geen line-dance party met Devil Song en niemand voelt zich ook 'devilish' als Jill daar naar informeert. Er is applaus, waardering dat zeker, maar de respons is toch wat dunnetjes. Alsof de bezoekers het niet helemaal begrijpen. Dat doet Jill ook niet altijd, getuige de onzekere blikken die ze geregeld aan haar medespelers richt. Qua samenzang is de afstemming ook niet geweldig en schrijver dezes moet meer dan eens de neiging onderdrukken om de drummer inwendig met de microfoon te verenigen. Maar wellicht hoort Gregor Donaldson Jill of zichzelf wel niet goed. 

CONCLUSIE:
Sparrow and the Workshop heeft potentie, Jill sowieso, Maar net zoals het de Engelsen nooit lukte om van al die overwonnen volkeren één natie van Britten te smeden, zo lukt het deze band niet om van de invloeden één sound te brouwen. Op het op 30 mei verschijnende album Spitting Daggers niet en live evenmin.  En de geschiedenis leert: dan ligt op den duur de onafhankelijkheid op de loer.

CIJFER:
6