Ra Ra Riot is op zoek naar vuur

Nog te weinig hits voor een topset

Erik Zwennes ,

Ra Ra Riot leek het verlegen broertje van Vampire Weekend, maar het begint een eigen eilandje te creëren. De hits ontbreken nog, maar met goede zang en een spetterend slot komen ze een heel eind. Het zou alsnog kunnen lukken met deze band.

Nog te weinig hits voor een topset

Ra Ra Riot leek het verlegen broertje van Vampire Weekend, maar het begint een eigen eilandje te creëren. De hits ontbreken nog, maar met goede zang en een spetterend slot komen ze een heel eind. Het zou alsnog kunnen lukken met deze band.

GEZIEN:
Ra Ra Riot, 20 mei 2011, London Calling, Paradiso Amsterdam, Kleine Zaal,

MUZIEK:
Zanger Wes Miles is goed bevriend met Ezra Koenig, de voorman van Vampire Weekend. Muzikaal zijn er ook veel parallellen, vooral in de manier van zingen tijdens de falsetto momenten. Ra Ra Riot maakt arty folkpop ergens waar Vampire Weekend, Tokyo Police Club, Los Campesinos!, Noah and the Whale en Owen Palett elkaar ontmoeten. Volgende week verschijnt in Nederland het tweede album The Orchard.

PLUS:
Het is duidelijk dat deze zes muzikanten al jaren samen spelen. De set is strak, klinkt beter dan elke band die gisteren in de Grote Zaal stond en er vallen geen ongemakkelijke stiltes tussen de nummers. Wes is enorm goed bij stem en toetseniste en celliste Alexandra ook. Zij zingt halverwege een nummer wat voor een leuke afwisseling zorgt. De tweede helft van de set komen de Amerikanen pas echt op stoom. De nieuwe nummers zitten beter in elkaar en zijn veel sterker gearrangeerd dan het oude werk.

MIN:
Hoe goed het ook mag klinken, met vier goede nummers in een set van drie kwartier kom je wel wat tekort. En tussen de goede nummers zit niet eens een echte hit. De richtingloze dwarrelnummers die vooral in het eerste half uur terugkomen zijn goed uitgevoerd, maar erg saai en inwisselbaar. Ze doen hun best maar het is wat routineus en de bandleden missen overgave en een uitstraling om deze Grote Zaal mee in te pakken. De nummers lijken geschreven vanuit tekst en niet vanuit de muziek. Daardoor missen ze echt sterke hooks.

CONCLUSIE:
Ra Ra Riot leek het mindere broertje van Vampire Weekend. Goede zang, goede muzikanten maar te weinig goede liedjes. Maar misschien komt het toch nog wel goed met deze band. Op The Orchard staat echt een aantal leuke nummers, Wes groeit in zijn rol van voorman en het laatste kwartier ontstaan er zowaar wat vonkjes die uit zouden kunnen groeien tot momenten dat de band even zweeft. Het zal af gaan hangen van de derde plaat.

CIJFER:
7+