Joost van Bellen houdt een dagboek bij vanaf SXSW in Austin, zijn bezoek aan Junkie XL in LA en eindpunt Miami voor de Miami Music Week. Hij zal in deze dagboeken tot in detail zijn ervaringen opschrijven. Dag 7: Een zwarte limo, rit door redneck Texas en modderstromen in LA.

We hebben absurde reisdagen achter de rug, maar zijn uiteindelijk terecht gekomen waar we moesten zijn. 
Zondag zijn we na 3 uur slaap Villa Kakelbont weer terug gaan toveren in de originele Chrggristelijke staat. We hebben het vuil en de lege flessen weggebracht, de vers getekende marsmannetjes van de schilderijen gepoetst en alle crucifixen 180 graden gedraaid in de originele positie. Alsof er we er nooit geweest waren.

Tom Junkie XL was vroeg in de ochtend terug gegaan naar Los Angeles, maar er bleek geen taxi te krijgen op dat uur. De enige manier om op het vliegveld te komen bleek het huren van een limousine, voor ten minste 6 uur. Wat een afzetterij, zo verdient Austin op de laatste dagen nog even wat extra geld dus. Maar goed, een limousine voor 6 uur betekende ook dat wij er gebruik van konden maken. 

We hadden fietsen gehuurd die terug moesten naar de andere kant van de stad, en dat was een hele opgave: als bejaarde zombies op ons laatste tandvlees ploegden we ons door de stad. Gevolgd door een langzaam rijdende lange zwarte 90’s limo, want we moesten ook weer terug vanwege onze bagage en nog wat meer dingen. Dat zag er vast fantastisch uit, hoe absurd en chic! Jammer genoeg waren we allemaal te moe om op het idee te komen er een filmpje van te maken.

Met de limo reden we puffend en languit op de banken weer terug naar het huis. Daar hebben we de koffers erin gelazerd en zijn naar het vliegveld gereden. We hebben onzinnige souvenirs gekocht en afscheid genomen van Wannabe, die ging terug naar Amsterdam. Wij zouden met de boekers van Fuji Rocks en Michiel (de manager van JXL) naar Los Angeles gaan, we konden uiteindelijk na vier uur wachten onze vlucht boarden. Die vlucht bleek te zwaar, dus acht man moest eruit, wat minstens een uur oponthoud betekende. Toen was de deur kapot en moesten we weer met z’n allen van boord. We begrepen er niets van, je kan toch ook zonder deur vliegen? Dan maar wat lager toch? En kachelend op halve snelheid? Nee dus. Uren daar zitten wachten tot uiteindelijk de vlucht echt gecanceld werd en het onmogelijk bleek voor dinsdag of woensdag uit Austin weg te komen. Gewoonweg veel te veel mensen die de stad uit moesten.

Godzijgedankt is Michiel ook de perfecte tourmanager; hij regelde tickets de dag erop om vanuit Houston naar Los Angeles te vliegen. Dat betekende een auto huren en vier uur rijden door het redneck Texas in de donkere avond, stops maken bij verlaten trucker saloons en godvergeten fast-food restaurants. In deel 2 van de Texas Chainsaw Massacre wint de vader van de moordzuchtige familie een prijs voor de beste Chili Con Carne uit Texas. Op de vraag wat zijn geheim is zegt hij: “It’s the meat.” .... Mensenvlees dus. Ik hoorde de kettingzagen in verte al ronken en steeds dichterbij komen. Dan ben ik toch een stadse homo, ik vond het doodeng.

We hebben geslapen in een veel te duur hotel op George Bush Airport en zijn vroeg in de ochtend dan uiteindelijk naar Los Angeles gevlogen.
Alhier aangekomen bleek de storm van de afgelopen dagen flink huis te hebben gehouden. Topanga, het bergachtige deel waar Junkie XL woont, is helemaal in het noorden van L.A. en de wegen waren bezaait met resten van modderstromen, afgebroken takken en naar beneden gerolde keien. We hoorden dat op zondag de elektriciteit en het internet waren uitgevallen, misschien maar beter dat we nu pas arriveerden dus.

Ik ben hier om te werken aan het nieuwe album van Junkie XL, misschien hadden jullie dat al gelezen op 3VOOR12. Ik heb de functie van A&R mannetje aangenomen, ik kom met ideeën, probeer richting aan te geven en ben een klankbord voor Tom JXL en zijn management. Ook is er een plan om een remix voor iemand te maken en nog wat meer zaken, maar we lopen nu een dag achter; allereerst door die cancelling van de vlucht, maar Tom is helaas ook nog wat ziekjes en wij nog ontzettend moe, dus vandaag is er niet veel meer van gekomen dan wat praten, genieten van de kookkunsten van JXL en het soldaat maken van goeie flessen wijn. Morgen hopelijk aan de slag, woensdag alweer naar Miami. Omdat er weinig te melden zal zijn over de dinsdag zal er even een dagje geen dagboek zijn. Dan kunnen jullie ook even op adem komen misschien.