Nadat Jan Smeets zich heeft verontschuldigd voor de pislucht en iedereen op het hart heeft gedrukt alleen pillen van de eigen huisarts te nuttigen en toch niet teveel te drinken, begrijpen we van Giel Beelen dat Plain White T's niet de beste Pinkpop-voorbereiding had. De band heeft na het optreden in Engeland gister niet geslapen, kwam hier vervolgens in de file terecht en arriveerde veertig minuten voor aanvang. Een hoop gestress verder staat het vijftal klaar.
CONCERT
Plain White T's, Pinkpop 3FM Stage, maandag 13 juni 2011
MUZIEK
Vrolijke niets-aan-de-hand-pop met catchy elementen. Plain White T's heeft dankzij de gigahit 'Hey There Delilah' miljoenen exemplaren van het derde album uit 2007 verkocht. Om te onderstrepen vooral geen one hit wonder te zijn, kwamen ze vorig jaar met het vierde album en gingen op tournee.
PLUS
Het was een beter begin dan VersaEmerge gister op de 3FM Stage. Opener 'Irrational Anthem' is een vrolijk festivalmeezinger voor de maandag. Het zonnetje schijnt, het vijftal heeft er zin in en het publiek ook. Feestje dus. Niks aan de hand.
MIN
Helaas geldt dat ook voor de muziek. 'Boomerang' herbergt geweldige lines als 'You spin me round and round and round and back again. I keep coming back like a boomerang.' En '1, 2, 3, 4' dat in 2009 voor platinum singleverkoop zorgde, wordt gedragen door de tekstuele vondsten: 'It's as easy as 1, 2, 3, 4. There's only one way to say, three words for you: I love you.' Op veel meer inhoud valt de groep niet te betrappen. Of wacht, 'Last Breath' gaat over de ex van Tom Higgenson. 'With my last breath I surrender to your attack,' kwezelt de frontman. 'How do I get back to the good times…' Dan moet een versnelling met drumsalvo's zijn boosheid maar gestalte geven. Lafjes. Zoals veel van de nummers van de Amerikanen ook klinken. Wel vrolijk, maar zo niksig.
CONCLUSIE:
De akoestische versie van 'Hey There Delilah' wordt natuurlijk massaal meegezongen. Zo moeilijk hoeft het ook allemaal niet van Pinkpop en zeker niet aan het begin van de derde festivaldag. Dus Plain White T's is hier prima op zijn plek. Inhoudelijk is het wel erg ondermaats. Veel teksten verraden evenveel vernuft als de bedenker van de bandnaam. We kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat hetvoornaamste verschil tussen deze groep en een doorsnee caféband 'Hey There Delilah' heet.
CIJFER:
4,5
Plain White T's vrolijk maar niksig
Niet moeilijk doen aan het begin van de derde festivaldag
Nadat Jan Smeets zich heeft verontschuldigd voor de pislucht en iedereen op het hart heeft gedrukt alleen pillen van de eigen huisarts te nuttigen en toch niet teveel te drinken, begrijpen we van Giel Beelen dat Plain White T's niet de beste Pinkpop-voorbereiding had.