Band Of Horses is niet bepaald de vrolijkste band van Pinkpop, realiseert frontman Ben Bridwell zich. Ze ogen als een band die de ochtend begint en eindigt met een borrel, en daar zingen ze ook over. ´We gaan nu een heel, heel verdrietig lied spelen,' waarschuwt hij voor 'No One's Gonna Love You', een van de hoogtepunten uit de set. Het is misschien wel de taaiste band van het festival, maar wel een waar je af en toe liefhebbers met de ogen dicht ziet meezingen.

CONCERT
Band Of Horses, Pinkpop  Converse Stage, maandag 13 juni 2011

MUZIEK
Gedragen folkrock uit Seattle met een sterk jaren-zeventig-gevoel.

PLUS
Band Of Horses spint zijn songs graag lang uit. Dat is maar goed ook, want de instrumentale stukken zijn het imponerendst. Dan ontwikkelt de band drive en spanning. Opvallend: een nummer als Is 'There A Ghost' heeft eigenlijk niet echt een refrein, meer een soort openingszin die steeds terugkomt: 'I could sleep'. Niet bepaald een anthem om mee te brullen, maar de handen gaan wel degelijk omhoog. Andere hoogtepunten: 'Cigarettes', 'Wedding Bands', 'Factory' en de lange afsluiter 'Funeral', al zit er niet een ECHT monumentale song bij.

MIN
Op het podium gebeurt weinig. Er is weinig dynamiek en weinig charisma. Bij de beste momenten vergeet je dat, maar de andere helft van de set is toch wat saai. In vergelijking met genregenoot My Morning Jacket mist Band Of Horses een frontman wiens stem die echt door merg en been gaan. Anders dan The National weet Band Of Horses de spanning niet een uur lang hoog te houden.

CONCLUSIE
Band Of Horses krijgt wel eens voor de voeten geworpen dat het met de laatste plaat voor het grote publiek ging. Dat is onterecht. Dat grote publiek zal deze band namelijk nooit bereiken, niet met dit soort songs. Wat we wel krijgen is een bij vlagen intense, maar ook wat wisselvallige set van deze vreemde eend in de bijt.

CIJFER
6,5