Lek geprikte skippyballen liggen zielig kreunend in een stalen kooi, net buiten de Bravo-tent. Het zijn de stille getuigen van de laatste nacht op Lowlands. De skippyballenbadmeesters hebben er na drie dagen de brui aangegeven en zijn nu zelf aan het feesten. Gelijk hebben ze, want Lowlands loopt zondagavond op zijn eind. Aphex Twin gaf zojuist het stokje aan Freek Fabricius, het Utrechtse opperhoofd van de acidhousefeestmakers 030303, vanavond openings-dj van de derde dansnacht en naar eigen zeggen ‘bloednerveus’. Nergens voor nodig want de aanstaande vader weert zich kranig en ziet de tent al snel weer volstromen met vers bloed.
Oud versus nieuw in X-Ray
In de X-Ray druipt het zweet van de muren na een krankzinnig optreden van Kakkmaddafakka, een stel jonge Noorse honden die net zo veel met dance hebben als je oma maar in de partyloods wel de toon zetten voor de rest van de avond. De eerste plaat is voor Cinnaman, alias Yuri Boselie. De Amsterdamse Brabander verkeert in de vorm van zijn leven, sinds hij besloot om de dubstep (waarmee hij jarenlang naam maakte) te verruilen voor een hoger tempo en een veelzijdiger platenkeuze.
De zon schijnt door in zijn energieke set, waarin zowel Innercity’s klassieker Good Life als Julio Bashmore’s monsterhit Battle For Middle You voorbij komen. Oud versus nieuw, poppy house versus underground UK Bass, Er kan veel in Cinnamans nieuwe wereld. De X-Ray vindt het prima. Het moet nog middernacht worden maar het is al volop feest.
Orkaan
In de Bravo is ondertussen een storm losgebarsten. De orkaan heet Skrillex en komt vanaf de Amerikaanse westkust. Qua looks is hij de ultieme antiheld. Zwart geverfde lange haren rond een bleek bekkie met een net iets te grote hoornen bril op z’n neus.
Maar geef deze gast een podium en hij transformeert in een woeste handgranatengooier. Hoe verklaar je anders dat het publiek binnen vijf minuten verandert in een draaikolk vol zweet? Skrillex combineert de extreme beatterreur van Venetian Snares met commerciële rave en snapt dat de kids niets liever willen dan een dodelijke drop, het moment dat de boel ontploft.
Nou, ontploffen doet het continu. Maar Skrillex’ set zit zo slim in elkaar dat het niet snel gaat vervelen. Sterker nog, voor je het beseft heb je je shirt uitgetrokken en sta je met je vuist omhoog mee te springen in de massa. “Rock ’n roll”, klinkt het uit duizend kelen als ze om het hardst meebrullen met Skrillex’ grootste hit. Of wacht nee, dat is ‘Scary Monsters en Nice Sprites’, een autotune-melodie in een horrorjasje. Even dreigt een anticlimax, als Skrillex bij het op zijn tafel klauteren een draadje lostrekt en de boel stilvalt. Iets wat hij gehurkt voor z’n eigen laptop snel rechtzet. Boem!
Verloren schoenen
Niemand benijdt na afloop van het krankzinnige concert Kevin van Veelen, de jonge hond die momenteel als Dem Slackers hoge golven maakt in clubland. De Bravo is als een ballon die te hard is opgeblazen. Hij loopt in rap tempo leeg, een slagveld van gescheurde opblaasbeesten, besmeurde t-shirts en verloren schoenen achterlatend.
Maar vier scheurende synthplaten en een hoop verse soldaten verder is het weer aan in de Bravo. Waar het woord subtiliteit vanavond met grote rode krassen uit het woordenboek is geschrapt, want ook one hit wonder Fake Blood en de (met bespottelijk hoge afropruik) getooide Zombie Nation gaan later in de nacht voor het betere dikke plankenwerk. Effectief, maar ook nogal plat en eigenlijk geen Lowlands waardig.
Caleidoscopisch
Wat dat betreft staan Jackmaster en Loefah vanavond beter op hun plek. Vooral de jonge Jackmaster heeft de afgelopen twee jaar behoorlijk indruk gemaakt met zijn caleidoscopische dj-sets. Enige rode draad is de baslijn. Of die nou wiebelt, scheurt of stompt, het laag moet bij de Brit minimaal 18 karaat zijn.
Iemand die de dubstep ook grotendeels gedag heeft gezegd is baspionier Loefah. Maar het heeft zijn stijl geen goed gedaan. Het Digital Mystiks-lid draait vanavond veel flauwe house die je alweer vergeten bent als je de X-Ray uitloopt. Achteraf gezien had de organisatie beter Cinnaman laten afsluiten. Zij set was vele malen beter.
Terwijl het aantal bierzombies en kauwende vago’s rond de Bravo verontrustende vormen begint aan de nemen en er nog altijd een rij staat voor de succesvolle nachtclub Tïtty Twïster, is het voor veel mensen welletjes. Niet alleen de skippyballen zijn leeg.
Terugkijkend was de zaterdagnacht qua dansmuziek verreweg het beste. Op vrijdag maakten Makam en Kyle Hall de meeste indruk terwijl je zaterdagnacht voeten te kort kwam om te dansen in de vijf tenten waar het te doen was. Voor volgend jaar zou iets meer zwarte dansmuziek op Lowlands geen kwaad kunnen. Nu was de toon vooral in de Bravo vaak wel erg blank en puberaal.