Ze zijn beiden goed voor een handvol mijlpalen in de Nederhop en sloegen de handen ineen voor De Muziek Trip (DMT): Kubus en Rico. De Zwolse mannen mogen dan al ruim tien jaar bezig zijn, de gretigheid spat van het album en het interview af. "DMT is één lange magische muziektrip en staat vol verse, nieuwe shit." Die trip check je nu op de Luisterpaal.
Vorige maand vertelde Rico al dat hij DMT niet helemaal als een solo-album beschouwt: "Noem het een solo-debuut. Ik noem het gewoon een gruwelijk album met Kuub". Niettemin is het wel het eerste album dat Rico vocaal zelf draagt, en de eerste serieuze samenwerking tussen het duo, sinds 2004 toen de Buitenwesten movement Zwolle en Nederhop landelijk op de kaart zette. Tijd voor een gesprek met Ricardo McDougal (Rico aka Phreako Rico) en Bart van de Werken (Kubus) over muzikaal trippen, verwachtingspatronen en vrijheid. Een gesprek in alle bescheidenheid, want de heren zijn niet zo van de borstklopperij.
Rico was al geruime tijd druk met Fakkelbrigade en de nasleep van het Colucci Era album en daarnaast met Typhoon in Muppetstuff en lesgeven. Kubus werkte na de breuk met rapper BangBang onder meer samen met producer Aardvarck en zangeres Joya Mooi, maar ook aan eigen werk en diverse producties. "En een beetje chillen, dat was ook wel eens nodig", stelt Kubus. "Toen kwam Rico weer in beeld en zijn we weer tracks gaan maken zoals we altijd muziek maakten. Het plan om eens een EP'tje te maken lag er altijd al." Rico lacht: "Het plan ligt er al tien jaar. We hebben in het verleden al veel tracks opgenomen, maar nooit uitgebracht." Niettemin bevat DMT allemaal 'verse nieuwe shit', benadrukt de mc. "We zijn pas de laatste anderhalf jaar gaan werken."
De keuze voor een album werd gaandeweg een logische.
Kubus: "We gingen een EP maken, het werden steeds meer tracks en toen paste het niet meer op een album." DMT telt - inclusief een aantal skits - 21 tracks, die één lopend verhaal vertellen. Een verhaal dat je volgens het duo het beste als één muzikale trip kunt ondergaan. "Ik zie het album ook als één lange track, als de magische trip."
Je zou bij een solo-album van Rico kunnen denken aan beats van A.R.T. of die andere Fakkelteitgroep-producer Henning. Waarom Kubus?
Rico: "Met Kuub was het meest voor de hand liggend. Het klikte ook meteen weer anderhalf jaar geleden: 'Bam, we gaan gewoon tracks maken en zien wel waar het schip strandt'. En het past ook qua stijl."
Kubus: "Ik vind het heel erg passen omdat hij ook voor rare tracks zou kiezen. Hij is gefreakter. Hij was altijd al Phreako Rico, hij durft echt hele lijpe dingen aan te pakken en dat ook uit te brengen. Ik vind dat wel vet."
Het nummer Spookhuis klinkt wat paranoïde en angstig. Welke angsten komen daar naar voren?
Rico: "Spookhuis is een waar gebeurd verhaal. Ik heb eens een week op een huis gepast, wat echt een spookhuis was en best wel bizarre dingen meegemaakt in die week. Daar komt dat nummer vandaan. En het is misschien ook een spookhuis in je hoofd; angsten die ik soms ervaren heb. Het is van origine een letterlijke track, die je ook breder kunt zien. Het tofste is om in teksten niet precies alles te zeggen, maar er omheen te bouwen en het over te laten aan de fantasie van de luisteraar."
DMT is track voor track samen in de studio ontstaan. Meestal was er eerst een beat of een loopje, vervolgens zette Rico de tekst er op en ging Kubus de beat uitbouwen. Het duo roemt de wisselwerking.
Kubus: "Het balletje gaat continu heen en weer, niet dat er dan gelijk gescoord wordt."
Rico: "Bij elk woordje of zinnetje bedenkt hij of er een geluidje of versterking bij moet. Dan komen er opeens geluiden bij of effectjes in een stukje van de beat die het nog een extra dimensie geven. Bij het eind van Spookhuis hoor je een klap van een glas dat valt en een schreeuw en dat maakt het helemaal af."
De tracks en skits sluiten naadloos op elkaar aan en soms geldt dat ook voor de ideeën.
Rico: "Spookhuis en TBS sloegen mooi op elkaar. De angst, dat je zover doordraait en paranoia bent, dat je daar in dat huis terecht komt, in de TBS."
Het proces verliep 'zonder druk op onze schouders', benadrukt Kubus. Druk is iets waar de producer een hekel aan heeft. De Fakkelteitgroep is een mooi ding, maar niet iets voor hem.
"Niemand hoeft het als iets negatiefs te zien. Maar ik ben gewoon graag mezelf en dat weten Sticks en co ook. Ik stond ook op die tweede FTG sampler. Als het gebeurt dan gebeurt het, maar ik wil nergens aan vast zitten."
Met beiden een aardige staat van dienst; hebben jullie het gevoel dat je nog wat te bewijzen hebt?
Rico: "Nee, ik ben er heel erg tevreden over. Met die insteek ben ik ook niet aan de plaat begonnen. Misschien dat mensen dat wel van mij verwachten: die jongen moet nu even met z'n solo-album..., maar nee. Daarom noem ik het ook geen solo-debuut. Het is niet Rico solo, of een kijkje in Rico's leven, maar echt een plaat van ons samen met die verhalen en die beats. Ik denk en hoop zelfs dat ik niet aan de verwachtingen voldoe van de luisteraar."
Kubus: "Zo denk ik nooit na. Ik ben heel ego over m'n muziek, want ik moet het gewoon vet vinden. Ik luister ook nooit muziek van anderen. Het is geen desinteresse, maar ik doe dat haast nooit. Alleen de Concertzender staat de hele dag aan, gisteravond was me daar een partij knetterharde industrial!"
Rico: "Misschien probeer je jezelf te verbazen?"
Kubus: "Ja dat wel. Ik blijf kritisch maar ben wel gewoon zelfverzekerder geworden over m'n muziek."
Hebben jullie feedback gehad van anderen?
"Daar kan ik helemaal niet tegen", lacht Kubus. "Voordat het klaar is kan je geen feedback geven, maar het is nooit klaar, dus je kan nooit feedback geven. Er is wel een vriend van me, Marco Hovius van 16 Down, hij is kritisch en ik leer veel dingen van hem. Hij maakt totaal andere muziek, maar hij heeft me wel waardevolle tips gegeven."
De eerste track die naar buiten kwam heet Vrij. Als je de tekst erbij pakt klinkt het ook alsof het een bevrijdend album is.
Rico: "Ja dat was het ook. Of eigenlijk een bevrijdend moment in mijn leven. Zo ervaar ik het. Niet dat ik opgesloten zat, maar wel in mijn hoofd. Ik had niet dat gevoel van vrijheid, om te doen en laten wat je wilt. Tot we anderhalf jaar geleden begonnen. Daarom is het ook de albumopener geworden. Dit is de basis van waaruit wij, of in ieder geval ik werk; vanuit een vrij gevoel. Zonder wetten, normen en waarden of regels in de muziek. Gewoon doen wat je wil."