Een korte felle bui drijft de laatste twijfelaars de India in. Precies op tijd voor Fink, die de festivalsfeer goed aanvoelt en whiskey met Biscuits For Breakfast serveert.

CONCERT: 
Fink, Lowlands India, zondag 21 augustus 2011

MUZIEK
Zie je Dave Clarke, Tiësto, Erol Alkan of Joost van Bellen al met akoestische gitaar op het podium en de keel schrapen voor een gevoelige song? Nope, en dat maakt het verhaal van Fink al uniek. Fin Greenall is een Britse dj/producer, die een techno-album uitbracht op het vermaarde Ninja Tune label en produceerde voor Amy Winehouse. Tot hij in 2006 besloot de gitaar weer op te pakken en zijn muziek weer in liedjes te gieten. Biscuits For Breakfast, zijn debuut als singer-songwriter, werd goed ontvangen en Greenall gaat door op die weg. In juni verscheen zijn vierde album Perfect Darkness.

PLUS
Net als veel van zijn werk is de begeleiding minimaal: een man op bas en een ander op drums/cajón. Helemaal raak die begeleiding, evenals de set van Fink die op zondagochtend bijzonder goed te verteren is. Fink neemt plaats op een kruk gewapend met akoestische gitaar en een donkere, hese stem. Ongeschoren, petje en zonnebril op, zingend over het leven; het plaatje is compleet. Zijn elektronische achtergrond zie/hoor je op het podium niet snel terug, hoewel een snufje elektronica hem niet vreemd is en sommige nummers ritmisch een behoorlijke (dance-) drive meekrijgen. Tot in het slot dan als Greenall opstaat, een gitaarakkoord loopt en uiteindelijk zittend de effectenpedalen en gitaar bewerkt voor wat distortion.

MIN
Dergelijke uitbundigheid komt wat onverwacht. Het eerste half uur verloopt volkomen rimpelloos, in één tempo en één sfeer. Mooi, gevoelig en technisch goed, maar ook wat vlak. Je moet niet verder dan halverwege de tent staan om Finks muziek te kunnen ondergaan. Totdat Greenall na veertig minuten zijn bekende nummer 'Yesterday Was Hard On All Of Us' inzet. Het intro brengt de hele tent al in vervoering, de zwoele song en het opzwepende ritme doen de rest. Weg ingetogenheid: feestje. Wat variatie had misschien net wat eerder gekund.

CONCLUSIE
Aan andere kant kun je ook zeggen dat Fink de set mooi opbouwt. De spanning ook, en dan is er in het slot dus zelfs ruimte voor regelrechte ontlading. De Brit staat op voor een drumduel met zijn slagwerker en zoekt in het laatste nummer de pedalen op. Dansen met Fink. Hij voelt het publiek goed aan, geniet zichtbaar, speelt 'speciaal het festivalnummer' ('Pills In My Pocket') dat ze normaal nooit spelen en heeft ook tastbare toevoegingen aan het ontbijt: dozen met croissants worden over het publiek uitgestrooid. Greenall is  een boeiende songwriter, die geen trucjes nodig heeft om het publiek aan zijn lippen te laten hangen. Iemand die geheel overtuigt en vertrouwt op eigen kracht. Bewonderenswaardig en zeer op zijn plaats deze zondagochtend.

CIJFER:
8

Meer Lowlands op de speciale festivalsite