Destroyer, introverte dandy

Saxofoon- en trompetsolo's door elkaar alsof het niets is

tekst en foto's Atze de Vrieze ,

'Wat zou er in die man om gaan?' vraagt een meisje aan haar vriendin. Het is de collectieve vraag die gonst bij het Lima-podium. Destroyer frontman Dan Bejar zit gehurkt midden op het podium. Zijn broek heeft een vlek op zijn rechter knie, want bijna elk nummer daalt hij even neer. Zijn microfoonstandaard staat halfhoog, op wandelstokhoogte. Hij neemt een ferme slok van zijn inmiddels halflege fles Merlot en zet aan voor 'Kaputt', het titelnummer van zijn laatste plaat en een van de boeiendste liedjes van 2011.

Saxofoon- en trompetsolo's door elkaar alsof het niets is

"Wat zou er in die man om gaan?", vraagt een meisje aan haar vriendin. Het is de collectieve vraag die gonst bij het Lima podium. Destroyer frontman Dan Bejar zit gehurkt midden op het podium. Zijn broek heeft een vlek op zijn rechter knie, want bijna elk nummer daalt hij even neer. Zijn microfoonstandaard staat halfhoog, op wandelstokhoogte. Hij neemt een ferme slok van zijn inmiddels halflege Merlot en zet aan voor Kaputt, het titelnummer van zijn laatste plaat en een van de meest boeiende liedjes van 2011.

CONCERT
Destroyer, Lowlands Lima, vrijdag 19 augustus 2011

MUZIEK
Dat is wonderlijk, want Destroyer speelt popmuziek die glimt en glanst van het zelfvertrouwen. Muziek die vraagt om een Bryan Ferry-achtige frontman, met een kuif en een stijlvol colbert. Links en rechts op het podium staan een trompettist en een saxofonist, die door elkaar heen soleren, omgeven door veel galm en showrook. De drums zijn juist gortdroog, en de gitaar hangt er net tegenaan. Bejar's onvaste vocalen doen denken aan een andere band waarin hij speelt, het Canadese Swan Lake.

PLUS
Op twee na komen alle songs van het negende album Kaputt, waarmee de band zowaar een kleine doorbraak beleeft. De set opent met 'Chinatown' en beweegt via het zwoele 'Blue Eyes', het meer uptempo 'Savage Night At The Opera' en 'hitje' 'Kaputt' naar de apotheose: het lange 'Suicide Demo For Kara Walker'. Dat begint met een abstracte mengeling van vervormde trompetscherven en samples, en breekt open met een mierzoete dwarsfluit. Het komt live wat minder goed over dan op plaat, maar Destroyer strooit met mooie zinnen, zoals 'Jessica's on vacation to the dark side of town forever' in afsluiter 'Song For America'.

MIN
De balans tussen vreemd en glad klopt bijna. En toch wreekt het zich uiteindelijk dat Bejar zo'n taaie podiumpersoonlijkheid is. De band speelt naar een hoogtepunt, en Bejar zou ze moeten leiden. Hij stapt te veel terug, en nodigt zo zijn publiek uit hetzelfde te doen.

CONCLUSIE
Destroyer is voor 2011 wat Ariel Pink voor 2010 was, een wonderlijke, moeilijk te plaatsen act. Kwaliteit voor de doorbijters.

CIJFER:
7,5

Meer Lowlands op de speciale festivalsite