Alpha hapt vol in oude punkpop-koek The Offspring

Crowdsurfen en meezingen bij beproefde headliner

tekst Ingmar Griffioen, foto's Tim van Veen ,

De keuze voor The Offspring als afsluitende headliner is veelbesproken. Over het resultaat zal minder gesproken worden, toch viel het allemaal niet tegen. Zo'n vijftienduizend man in de Alpha leek die kritiek te logenstraffen.

Crowdsurfen en meezingen bij beproefde headliner

De keuze voor The Offspring als afsluitende headliner is veelbesproken. Over het resultaat zal minder gesproken worden, toch viel het allemaal niet tegen. Zo'n vijftienduizend man in de Alpha leek die kritiek te logenstraffen.

CONCERT:
The Offspring, Lowlands Alpha, zondag 21 augustus 2011

MUZIEK:
Wat ooit punkrock was, is nu een herhalingsoefening daarvan en verder vooral punkpop. The Offspring brak in 1994 door met 'Come Out And Play' van het album Smash. Die derde plaat leverde nog drie grote hits op en katapulteerde de band meteen richting sterrenstutus op stadionformaat. Daarna volgden nog vijf albums, waarop het met de punkattitude nog verder bergafwaarts ging, maar waarmee wel een tiental hits werden gescoord.

PLUS:
Frontman Dexter Holland mag dan een buikje hebben gekregen en z'n wilde haardos verruild hebben voor stekels, met zo'n hit als (You gotta keep 'em separated) 'Come Out And Play' speel je Lowlands de komende jaren nog net zo makkelijk plat. En ook in nummers als Staring At The Sun (van het vijfde en misleidend getitelde album Americana) kunnen ze nog een serieus potje punkrocken. Die gitarist mag dan op een slome straight-edge versie van Dolf Jansen lijken, hij racet in zijn The Horrors T-shirt nog onvermoeibaar over het podium en pept de boel aardig op. De set van negentien songs - netjes bijeengesprokkeld uit de laatste vijf albums - , toont aan dat het zeker niet ophield met Smash. Gitarist Noodles en drummer Pete Parada moeten wel de leukste baan ter wereld hebben. Zo ziet het er in ieder geval uit. De band rockt al vijfentwintig (!) jaar zonder al teveel trucjes.

MIN:
Hoewel: wat doet die derde gitarist daar achterop het podium, als die vrijwel dezelfde partijen staat te spelen. Is Dexter wel ingeplugd eigenlijk? Helaas hebben de (zestien) jaren geen positieve invloed gehad op Hollands stem. En dat valt live niet te verbloemen. Is dat de reden dat de roadie middenin de set het podium opkomt en het publiek vraagt hoe het gaat? 'Kristy, Are You Doing Okay?', een van de nieuwere nummers, is wel een erg jammerlijke song. Als pathetische ballad ingezet door Holland op semi-akoestische gitaar, ontvouwt het zich tot een geijkte stadionrocker. Vooraf denk je nog: ze zullen die voor de hand liggende grap met de achternaam van de zanger wel vermijden na al die jaren. Nee hoor, de gitarist geeft hem doodleuk voor: 'You must have a special feeling coming to Holland...' Auw!

CONCLUSIE:
De groep stond al drie keer eerder op Lowlands, maar de belangstelling is er vandaag niet minder om. Zoals verwacht zit de sfeer er behoorlijk goed in. Er zijn soms meer dan tien simultane crowdsurfers (jongens, meiden en opblaaspoppen), de Alpha juicht, joelt, klapt en springt dat het een lust is. Als je die show vol hits en obligate punkpop hoort, dan denk je toch met weemoed terug aan de tijd dat Holland zelf werd beinvloed: punk, rock en hardcore van Nirvana, Dead Kennedy's, Ramones, The Damned, Black Flag, Jimi Hendrix en Minor Threat. Dat ze geen pure punk spelen kun je ze moeilijk kwalijk nemen. Rijen steengoede punkbands hebben voor The Offspring al bewezen dat je daarmee de kas niet kraakt. Daar moet je toch meer pop voor in je punkmars hebben.

Terug naar de Alpha, waar de band de grote hit 'Self Esteem' bewaard heeft voor het eind van de toegift. De Alpha explodeert nog een keer, en na die zeventig minuten uitgelaten vreugde met het Offspring hit-circus, zal festivaldirecteur Eric van Eerdenburg wellicht niet geheel ontevreden terugkijken op deze inhoudelijk misschien minder sterke, maar feestelijk verantwoorde keuze.

CIJFER:
7

 

Meer Lowlands op de speciale festivalsite