Thijs Kuijken liet zich bij spaarzame solo-optredens weleens van zijn nog intiemere kant zien: als een uitgeklede I Am Oak, met uiterst minimale begeleiding. Slechts een beetje elektronica en die door de ziel snijdende, slepende zang. Op de derde langspeler Oasem gaat er een klein schepje bovenop en dat resulteert in een collectie van een dozijn zeer stemmige, gedragen songs die ontroeren.

De albumtitel Oasem wordt uitgesproken als 'Awesome' en is Brabants voor 'adem'. Ademen doet het derde album zeker: van melancholie, zwaarmoedige en pastorale schoonheid. En dan niet op ingetogen wijze, maar allesoverweldigend en groots zoals de natuur die Kuijken zo inspireert. Zoals de uitgestrekte natuur in het ruige Finland, waar deze cd tot stand kwam. Oasem is door de Utrechter helemaal zelf geschreven en ingespeeld.

Uitschieters noemen is bijzonder lastig aangezien de twaalf songs stuk voor stuk sterk zijn. Verschillen in sfeer en aanpak zijn er wel te noteren. Curt is mede dankzij die meeslepende, donkere zanglijnen en de samenzang in het refrein een hoogtepunt in het oeuvre van de Utrechtse band. I en het kwetsbare Ocyaan zijn dat ook. In die nummers zijn de referenties aan Antony onvermijdelijk.

Distances is een kort sfeerrijk nummer, waarin het orgel kerkelijke proporties krijgt. Distances II is dubbel zo lang, nog meeslepender met speelse percussie en verrast door de tweede stem van toetseniste Aino Vehmasto. Het contrast tussen Island en Island II is ook groot en wederom hebben beide songs bestaansrecht. Heeft de eerste nog een ingetogen karakter met hoofdrol voor percussie op houten klankblok en orgel, de tweede ontpopt zich zomaar tot een grootse, orkestrale uitvoering. Zalig.

Op Oasem is duidelijk te horen dat Kuijken nu een stuk zelfverzekerder zingt, een groei die bij live-shows al hoorbaar was. En zichtbaar, want de schuchtere jongeman van twee jaar geleden wordt steeds zelfbewuster en grapt nu zelfs on stage.  

I Am Oak zet met Oasem in alle bescheidenheid toch een belangrijke stap. Een jaar na het goed ontvangen On Claws ligt er een nieuw hoofdstuk, eentje die je op een andere, meer elektronische manier bij de kladden pakt. Zo houdt de band de stijgende lijn vast en ondertussen lijdt de productiviteit niet onder de toegenomen aandacht: I am Oak schreef in Finland materiaal voor twee albums en werkt inmiddels aan de volgende, die meer een bandplaat schijnt te worden.

Voor de liefhebbers van de meer uitgeklede en experimentele I Am Oak: van Thijs Kuijken komt binnenkort een a capella tape uit op het sympathieke nieuwe label Samling.

Oasem van I Am Oak is verschenen op Snowstar en is tijdelijk weer te beluisteren op de speciale 3VOOR12AWARD Luisterpaal.