Je zou zomaar kunnen denken dat Go Back To The Zoo als een komeet uit het niets aan is komen suizen. Op volle snelheid en in bloedvorm scoorden ze vier radiohits op rij: Beam Me Up, Electric, Hey DJ en het nieuwe I’m The Night (See You Later), alsof het niks is. In werkelijkheid heeft de band er al een paar jaar hard werken op zitten en werd ongeduldig gewacht op het juiste moment. De afgelopen maanden speelde Go Back To The Zoo op elk denkbaar podium. Het momentum wordt nu bekroond met de puike popplaat Benny Blisto.

3VOOR12 maakte kennis met zanger Cas Hieltjes en zijn broer, gitarist Teun, toen ze nog de spil vormden van The Pax, een Nijmeegse band die meeglipte in de slipstream van The Strokes en de poppy gitaarbands uit Engeland. Toen de band in 2008 uit elkaar viel, namen de gebroeders Hieltjes weinig tijd om bij de pakken neer te zitten. Nu is daar dus Benny Blisto. Hij schijnt echt te bestaan en een fenomeen te zijn in het Amsterdamse uitgaansleven. Maar ook als hij alleen in de fantasie bestaat, is hij een waardig ambassadeur voor deze plaat. Zijn naam komt voor in Hey DJ, de derde single, een songs met een 'live fast, die cool' mentaliteit die de hele plaat tekent. Dat is het wel zo'n beetje qua inhoudelijkheid, want het draait bij deze band vooral om bravoure (zonder arrogantie) en om de gouden hooks. Hey DJ heeft een stuwende discorock basis, vergelijkbaar met Mando Diao's Dance With Somebody.

Het best blijft toch die eerste single Beam Me Up, met een slimme gitaarlick die nonchalant net tegen het refrein aan leunt, terwijl de drums juist ongeduldig op de zaken vooruit willen lopen. Je zou die vier ook zo over straat kunnen zien lopen. Mindere momenten kent Benny Blisto helaas ook. Ballade Gotta Wake Up bijvoorbeeld is een nogal lijzige stadionrocksong, die met een galmende solo helaas net over het Kane-randje geduwd wordt. Hier wil de band ook meer gepolijst klinken dan goed voor ze is. Cas Hieltjes is een goede rock ’n roll frontman, maar daarmee is hij niet automatisch een technisch briljante zanger.

Verder laat de band zich niet al te veel verleiden tot verplichte albumkost. Geen zes-minuten-durend epos aan het slot, gewoon het tempo hoog houden. Het psychedelische House On Fire is ook langzaam, maar pakt een stuk beter uit dan Gotta Wake Up. Maar het is geen toeval dat de potentiële vijfde hit – want die is er – ook een snel nummer is: Nicer. Het schurkt slim aan tegen het geluid van Kings Of Leon, zij het wat lichtvoetiger. Go Back To The Zoo is wel stoerder. Kings Of Leon liet zich onlangs door een paar duivenpoepjes van het podium jagen, Go Back To The Zoo torst zelf twee grote roofvogel mee het podium op. De beer is los, en zal zich niet gemakkelijk meer laten kooien.

Machinery is verschenen bij Universal en is tijdelijk weer te beluisteren op de speciale Award Luisterpaal.