Bijna waren Jose Gonzalez en zijn orkest hier niet geweest. Onderweg naar Rotterdam kreeg hun bus een lekke band. De Zweed vertelt het zoals hij zingt: mompelend, introvert. Halsbrekende toeren moesten uitgehaald worden om de trip te redden, zegt hij, maar hier zijn ze dan, meer dan twintig man sterk: Gothenborg String Theory.

GEZIEN:
Jose Gonzalez & Gothenborg String Theory, Motel Mozaique, Grote Zaal Stadsschouwburg, 9 april 2011

MUZIEK:
Die jongen van de stuiterballenreclame. Jose Gonzalez zal er wel nooit meer vanaf komen, maar het legt zo makkelijk uit wie je bedoelt. Onder dat veel uitgezonden filmpje zat zijn cover van Heartbeats van The Knife. Coveren is een van de grootste talenten van Gonzalez. Ook Hand On Your Heart van Kylie Minogue en Teardrop van Massive Attack (ook vandaag op de setlist), zijn vaste waardes in zijn repertoire. Met de Gothenborg String Theory werkte hij nog niet vaak, en Motel Mozaique heeft de enige Nederlandse uitvoering.

PLUS:
Gelukkig zijn er die strijkers, want dat zijn geenszins duffe types. De jonge dirigent staat daar in een hip rood overhemd en een strakke witte broek. Jawel, een orkestleider met sex appeal. Vlinderstrikjes op gelakte schoenen zijn er niet bij. De arrangementen zijn veelal net zo sober als de basismuziek, maar de spaarzame momenten dat ze aanzetten zijn sierlijk en mogen er zijn. Vaak doen ze dat niet, stellen ze zich geduldig op, en ook dat brengt vaak een broeierige spanning met zich mee. Op hun best zijn ze als ze niet afwachten, maar juist het voortouw nemen. Dat doen ze het meest uitbundig in de twee slotnummers, de gloedvolle Massive Attack cover en het eigen nummer Down The Line.

MIN:
Jose Gonzalez zelf is en blijft toch wel een beetje een slome duikelaar. Dat zullen zelfs zijn fans beamen. Met zo'n podiumuitstraling is het alsof je een uur naar een kalm kabbelend beekje zit te kijken. Af en toe een zuchtje wind. Jose Gonzalez sust zijn publiek langzaam in een roes. Zijn liedjes bestaan uit zo min mogelijk akkoorden, die hij alsmaar herhaalt. En net als je begint in te dommelen, verschuift hij zijn vingers. Zijn zangstem is karakteristiek maar alles behalve opzwepend, en als refrein herhaalt hij doorgaans simpelweg een enkele zin. Met name in de eerste helft verschuilt het orkest zich erg veel achter de flegmatieke liedjes van de zanger. Pas na de Kylie cover komt het vuur.

CONCLUSE:
Een groot orkest, het ziet er altijd imponerend uit. Toch lijkt het er lange tijd niet op dat het imposante gezelschap Jose Gonzalez van zijn neuzeligheid kan verlossen, maar op de valreep lukt het toch.

CIJFER:
6,5