Twin Sister dagdroomt met stijl

Dreampop met nouvelle vague feel

Tekst en foto's Atze de Vrieze ,

Voor de deur van het Nationaal Toneelgebouw staat een rij van zeker vijftig meter. Ondertussen is er ruimte genoeg bij Twin Sister in de nok van de Schouwburg. Dat is niet verwonderlijk, want dit vijftal uit New York is een van de minst bekende namen van het festival.

Dreampop met nouvelle vague feel

Voor de deur van het Nationaal Toneelgebouw staat een rij van zeker vijftig meter. Daar gaat het vanavond gebeuren, met eerst Spoon en vervolgens gelijktijdig The Walkmen en The National. Ondertussen is er ruimte genoeg bij Twin Sister in de nok van de Schouwburg. Dat is niet verwonderlijk, want dit vijftal uit New York is een van de minst bekende namen van het festival.

CONCERT:
Twin Sister, Crossing Border, Paradise, 20-11-2010

MUZIEK:
Twin Sister is de complete tegenpool van hun harige bijna-naamgenoot uit de jaren tachtig. Geen hardrock met komkommers in de broek, maar zachtaardige dreampop met nouvelle vague feel. Met een prachtig hippe zangeres die ongetwijfeld het allerliefst de muze van een Franse filmmaker in de jaren zestig was geweest. En dan samen thee met honing drinken. De gitarist zingt af en toe ook, al verschuilt hij zich wel achter een stemvervormer. Stille kracht van de band is de toetsenist, die wat in het donker staat. Kort na elkaar verschenen twee EP's die samen in een hoesje min of meer een debuutalbum vormen. De eerste heet Vampires With Dreaming Kids, de tweede Color Your Life.

PLUS:
Bands met enkel EP's op hun palmares willen nog wel eens work in progress zijn, maar Twin Sister weet wat het wil: een vederlicht geluid met veel sfeer. Sterkste song is Lady Daydream, een bitterzoet liefdesliedje met een ijzersterke synth-hook en een mooie drive. All Around And Away We Go drijft dan weer op een cosmic disco groove. Zo zijn er meer prikkelende ideeën, tempowisselingen en curiositeiten, zoals de bassist die zijn snaren aanschurkt tegen een ouderwetse cassettespeler.

MIN:
Natuurlijk, het blijft wat liefjes. Erg liefjes zelfs, en de teksten hebben een wat hoog hippiegehalte. Soms neemt de spanning even toe als het tempo wat wordt opgevoerd, en dat zou nog wel wat vaker mogen. Ook de overtuiging op het podium moet nog wat groeien. De vier heren zouden zich in dienst moeten stellen van hun frontvrouw, die dan ook haar nog wat nerveus geheven schouders kan ontspannen. Dit is typisch zo'n band die de afgelopen tijd besteedde aan het perfectioneren van een eigen sound, en die nu een echt heel goede plaat kan gaan maken.

CONCLUSIE:
Aan de weinige aanwezigen geeft Twin Sister een prima visitekaartje af. Zeker met de doorbraak van Beach House in het achterhoofd is er voor dit soort dromerige indiepop ongetwijfeld markt het komende jaar. De band is bezig aan zijn eerste Europese tour, maar het zal vast niet de laatste zijn.

CIJFER:
7