The Hundred In The Hands krijgt herkansing

"We luisteren bijna geen muziek als we touren"

Tekst en foto Tomas Delsing ,

Ze hadden in april al op London Calling moeten staan, maar dat optreden stierf een vurige dood nog voordat het begonnen was: vulkaan Eyjafjallajökull maakte vliegen van New York, waar het tweetal vandaan komt, naar Amsterdam onmogelijk. Vanavond dus de herkansing, maar eerst plukken we ze uit de 'sessielift' voor een interview.

"We luisteren bijna geen muziek als we touren"

Ze hadden in april al op London Calling moeten staan, maar dat optreden stierf een vurige dood nog voordat het begonnen was: vulkaan Eyjafjallajökull maakte vliegen van New York, waar het tweetal vandaan komt, naar Amsterdam onmogelijk. Vanavond dus de herkansing, maar eerst plukken we ze uit de 'sessielift' voor een interview.

GEÏNTERVIEWDEN:
Eleanor en Jason, ondanks de bandnaam - die associaties met massa's muzikanten opwekt - de voltallige bezetting van The Hundred In The Hands.

HOE LAAT BEN JE VANMORGEN OPGESTAAN EN WAT WAS HET EERSTE DAT JE DEED?
Jason: "Ik word altijd heel vroeg wakker, vanochtend om een uur of zes, en ga dan in de badkamer zitten lezen om Eleanor niet wakker te maken." Eleanor lacht: "En ik werd, zoals wel vaker gebeurd, tien minuten nadat we moesten vertrekken wakker. Het is wel een beetje typisch ja, de vrouw in het gezelschap laat op zich wachten." Jason vertelt dat het er wel vaker hectisch aan toe gaat: "Eergisteren moesten we van Marseille naar Parijs, toen de bus kapot ging. Uiteindelijk kwamen we in Parijs aan op het moment dat we eigenlijk het podium op moesten. Meteen uitpakken en spelen, zonder soundcheck. Dat was wel heftig!"

WAT ONDERSCHEIDT JULLIE VAN DE ANDERE BANDS OP LONDON CALLING?

Eleanor: "Wij zijn natuurlijk maar met z'n tweëen, dat maakt het al best bijzonden. De meeste bands die vergelijkbare muziek maken (post-punk elektropop) zijn met een man of vier. Ook denk ik dat onze combinatie van digitale en analoge geluiden best bijzonder is."

DOOR DE FINANCIËLE CRISIS WORDT OVERAL BEZUINIGD. WAAR KUNNEN JULLIE OP BEZUINIGEN?

Jason: "Nergens op, we zijn maar met twee mensen, dus bandleden wegbezuinigen kan in ieder geval niet. We hebben nog een derde persoon die belangrijk is: onze tourmanager / roadie / chauffeur, maar die is ook onmisbaar. Wij kunnen geen van beide autorijden."

LONDON CALLING IS VAAK DE OPMAAT VOOR EEN MOOIE CARRIÈRE. WAT WIL JE BEREIKEN IN 2011?

Eleanor: "We zijn nu heel erg intensief aan het touren. Dat is leuk en je komt nog eens ergens - dit is mijn eerste keer in Amsterdam - maar we kunnen niet echt de tijd nemen om nieuwe nummers te schrijven. Ik hoop dat dat komend jaar weer gaat lukken."

QUEEN ELIZABETH ZIT NU OOK OP FACEBOOK. ACCEPTEER JE HAAR ALS ZE JE TOEVOEGT?

Jason: "Natuurlijk! Het is de koningin, die kun je toch niet weigeren?!" Toch is Facebook niet al te belangrijk voor de New Yorkers. Hun eigen site bevat een muziekblog, THITH ZINE, waarop de twee recenseren, discussieren en interviewen. Alleen dingen die ze leuk vinden. Eleanor: "We willen een positieve sfeer maken, we delen geen onvoldoendes uit. Het is geen echte journalistiek, gewoon een hobby."

WAT IS HET BESTE ALBUM VAN 2010?

Jason noemt het titelloze debuut van Factory Floor, Eleanor heeft Beach House's Teen Dream boven aan het lijstje staan. Beide albums uit de eerste helft van het jaar. Jason: "Ik vind het verschrikkelijk om in de auto naar muziek te luisteren. De kwaliteit is vaak slecht, en je hebt een voortdurende ruis op de achtergrond. Daarom luisteren we bijna geen muziek als we aan het touren zijn."

OP WELKE ACT OP LONDON CALLING GA JE ZELF VANDAAG HELEMAAL LOS?

Jason: "Ik ga gewoon een beetje rondlopen, kijken wat er speelt. In ieder geval Tame Impala en Wavves."

HOE LAAT GA JE VANAVOND NAAR BED EN MET WIE?
Eleanor: "Hoe laat weet ik nog niet, maar wel al met wie. Zou ook een beetje vreemd zijn als dat niet zo was: mijn vriend zit naast me." Jason: "Vooruit dan maar."

Alles over London Calling op de speciale festivalsite.