Peter Pisano van Peter Wolf Crier schreef een groot deel van het album Inter-Be op één avond in 2009, na een periode van zware writer’s block. Elf liedjes waarin hij zijn ziel blootlegt. Op zaterdag staat het duo op het Crossing Border festival.

"Ik zou een kaartje kopen voor dit festival!" Peter Pisano reageert enthousiast als hij hoort met welke bands hij tijdens Crossing Border een biertje gaat drinken in de hotelbar. Ook drummer Brian Moen juicht, op zijn eigen, ingetogen manier. The National is een van zijn favoriete bands. Hij trekt nog een blikje open in de backstage van Webster Hall in New York. Het folkduo Peter Wolf Crier is op tournee langs de Westkust van de VS, met Rogue Wave en Midlake – de laatsten eveneens te zien tijdens Crossing Border – en speelt vanavond hun tiende show in twee weken.

"Oef, dat valt tegen," zucht Pisano, als hij vanaf de zijkant van het podium een blik werpt op de nog vrijwel lege zaal. Webster Hall is ongeveer net zo groot als het Utrechtse Tivoli. Over vijf minuten gaan ze op. Het is het lot van de openingsband. "Maar we klagen niet hoor, er valt voorlopig alleen maar iets te winnen." Peter Wolf Crier bestaat nog amper een jaar en kwam min of meer toevallig tot stand toen producer Brian Moen een verzameling liedjes die Peter Pisano had geschreven wilde vastleggen. Ze komen beide uit de folkscene in Minneapolis, zijn goede vrienden van Bon Iver-frontman Justin Vernon. Het klikte, want ze maakten niet alleen samen het album Inter-Be, Moen neemt nu ook live de drumpartijen voor zijn rekening.

Tegen de rand

Pisano noemt The Beatles, Dr.Dog, M. Ward en Wilco als zijn belangrijkste muzikale invloeden. Vooral de invloed van die laatste was duidelijk te horen in de muziek van zijn vorige band The Wars Of 1812. Brian Moen heeft een achtergrond in de hardcore punkscene in het midwesten van de VS. "Met Peter Wolf Crier maken we geen heavy muziek, maar ik wil dat mensen dezelfde energie voelen als in een hardrock- of hiphop-setting," zegt Moen. Pisano houdt van de naakte waarheid. Zijn favoriete album is John Frusciante’s pijnlijke drugs- en depressieplaat Niandra Lades and Usually Just a T-Shirt. "De rauwste, ruwste, authentiekste muziek die ik ken. Een vrijwillige val in waanzinnigheid. Tijdens mijn highschoolperiode was dit de plaat die mijn brein kraakte, uit elkaar trok en weer heelde. Mijn wens is, nog steeds, om op deze manier als persoon te groeien. Let’s face it, we zitten allemaal vrij dicht tegen die rand aan."

Pisano schreef een groot deel van de songs op Inter-Be op één avond in de nazo- mer van 2009, na een periode van zware writer’s block. Een vulkaanuitbarsting volgde en leverde elf liedjes op. Inter-Be is een collectie van vrij kale folksongs waarin Pisano zijn ziel blootlegt. "Een periode waarin ik voor het eerst serieus begon te kijken naar belangrijke verbanden met de mensen in mijn leven. Ik begon patronen te ontdekken in de relaties met mijn ouders, met vrieden, met leraren. Een eerste stap van bewustzijn. Het begin van een proces waar ik nu nog volop in zit. Waarschijnlijk helemaal niet zo uniek voor een 26-jarige."

Boeddhisme

Pisano zocht houvast in het boeddhisme. Inter-Be is een term die bedacht is door spirituele leider Thich Nhat Hanh, die zo de relatie tussen mensen en zaken in de fysieke en emotionele wereld beschrijft. Pisano legt uit: "We bestaan op onszelf, maar we kunnen het niet helpen dat we in verhouding staan tot alles en iedereen om ons heen. In plaats van You Are, of I Am, heeft hij het over inter-are of inter-be. Ik vond dat een mooie manier om deze collectie songs samen te vatten."

Naast een speelse verwijzing naar Prokofjefs muzikale sprookje Peter en de Wolf zit er een perfect bij de muziek van het duo passend gevoel in de bandnaam. Moen: "Het heeft iets weg van een emotionele dorpsomroeper. Een diepere vorm van iets delen met anderen." Nog meer dan op Inter-Be komt op het podium de crier in Peter Pisano naar buiten. De subtiele folkliedjes krijgen in Webster Hall, waar inmiddels een twintigtal bezoekers voorzichtig naar voren is geschuifeld, veel meer energie. De waanzin die op plaat al op de loer lag, komt nu volop naar buiten. Pisano hakt maniakaal op zijn elektrische gitaar, zijn rechtervoet stampend op de vloer, de linker zoekend naar een fuzzpedaal of het voetenklavier om de lage bastonen mee te spelen. Pisano’s licht getormenteerde stem klinkt harder en feller dan op plaat en wordt gesampled en geloopt. Inderdaad, folk met de energie van hardrock.

Peter Wolf Crier speelt op de Crossing Border zaterdag in Teatro Cuatro om 22.00 uur. Inter-Be is verschenen bij Jagjaguwar/Konkurrent.