Gluhwein in een portable schaatskantine. De kachel staat op gloeiwarm. Er is erwtensoep, er zijn knakworsten. De ideale omgeving voor de psychedelische joints van Ganglians uit het zonnige Californië? Misschien niet. Toch werkt het.

Gezien:
Ganglians, Crossing Border, Cuatro, 19-11-2010

Muziek:
Ganglians is een viermansband uit Sacramento, die vorig jaar debuuteerde met het psychedelische pop-album Monster Head Room. Het Amerikaanse magazine The Fader noemde ze 'hopeloos psychedelisch'.

PLUS:
Winterse taferelen in Den Haag. Crossing Border is er op voorbereid. In de circustent Cuatro staat de winterse kost klaar en brandt een kacheltje. Hoe gaat dit werken voor Ganglians? Frontman Ryan Grubbs heeft op de één of andere manier een passende achternaam. Het tegenovergestelde van Ryan Giggs, eigenlijk: Niet snel als voetballer, maar langzaam, een beetje depri en behoorlijk vaag. Een ouderwetse blowkikker uit Cali met lange manen. Hij draagt onder zijn skinny van die echt lekker zittende blauw-witte geitenwollensokken. Ze maken zijn tenen op de één of andere manier langer, vooral als hij de toppen van die tenen dubbelknakt en gedeeltelijk onder zijn voet vouwt. Tijdens de nummers hupst hij van de ene op de andere sok, als een simpel danspasje. Op zijn shirt staat een pyramide. De rammelende songs, heel soms driestemmig, leven van veel reverb op de jengelende gitaar. Goede nare liedjes heeft Ganglians. "This is a sad sad song for all the sad people."

MIN:
De zon schijnt niet in Den Haag, de songs van Ganglians zijn eigenlijk niet op hun plek. En lang niet alle songs hebben de pure kracht van een 'hit' als Blood On The Sand.

CONCLUSIE:
Spectoriaanse surfrock in een koek en zopie tent. Ook dat is Crossing Border. Het zou niet mogen werken, maar de vage, zonnige warmte Ganglians spelen het klaar. Ze staan volgende week ook op het winterse Le Guess Who? Ga ze zien!

CIJFER:
7,5