De VPRO is dit weekend op Crossing Border. Het Haagse muziek- en literatuurfestival wordt verslagen door Radio 6, tv-programma's Boeken en Vrije Geluiden en natuurlijk door 3VOOR12. De redactie duikt in het programma.

De top 10:

1. The Walkmen
"Rauwe indierock-liedjes met een scherpe rand. Mooi, spannend en voortdurend borrelend van sluimerende frustraties." (Tomas Delsing)
"Het nieuwe album Lisbon is zo geweldig dat ik door dat leren jekkie best heen wil kijken." (Atze de Vrieze)
"Voor wie ze niet kan zien op Crossing Border, op zondag staan ze op herhaling in Tivoli, Utrecht." (Sander Kerkhof)

2. Mercury Rev & Orkest
"Vaak heb ik het idee dat het gaat sneeuwen als ik deze Amerikaanse bergenindiepop hoor." (Menno Visser)
"Twee jaar geleden in Paradiso was het een absolute trip bij Mercury Rev." (Chris Walraven)

3. The National
"God huilt mee met The National, schreef ik al over hun louterende Lowlands optreden" (Menno Visser)
"Politiek geëngageerde songs van familiebedrijf." (Tomas Delsing)
"Crossing Border en The National matcht 1 op 1" (Bart Snoeren)

4. Villagers
"Een combi van dromerige en kwetsbare liedjes, melodramatische teksten en overdonderende urgentie." (Tomas Delsing)
"Ik denk dat Villagers op Crossing Border veel beter op zijn plaats is dan op London Calling. En daar kregen ze al een 8,5." (Chris Walraven)

5. Timber Timbre
"Nog nooit eerder gezien, maar veel mooie verhalen gehoord over deze jonge Candadees." (Bart Snoeren)
"Een van de meest onbelichte albums van vorig jaar was van de Canadese folkgroep Timber Timbre." (Atze de Vrieze)

6. Spoon
"Mooie, simpele en effectieve liedjes met piano, drums en gitaar." (Sander Kerkhof)
"Spoon is een van mijn favoriete bands van het afgelopen decenium." (Stephan van Peursem)
"Het zelfgeproduceerde Transference is een ruwe edelsteen, die eigenzinnig en rauw fonkelt." (Ingmar Griffioen)

7. Jamie Lidell
"Begin dit jaar deed ik een interview met Jamie Lidell en ondanks dat ik weinig met zijn muziek heb, overtuigde hij mij volledig als persoon." (Chris Walraven)

8. John Grant
"Groeide op als homo in een religieuze gemeenschap, wat diepe wonden achterliet waarmee hij pas nu – op zijn veertigste – mee afrekent." (Atze de Vrieze)

9. Rufus Wainwright
"Rufus krijgt de stoerste mannen nog aan het janken." (Sander Kerkhof)

10. Ganglians
"Vreemde harmonieën, psychedelica en bijzondere ritmes met een groot pop gevoel." (Stephan van Peursem) 


De lijstjes:

SANDER KERKHOF DRAAIT:

Rufus Wainwright
Rufus krijgt de stoerste mannen nog aan het janken. Solo, aan de piano (met of zonder jurk) is Wainwright eigenlijk alijd op zijn best. 

The Walkmen
Na hun 'hit' The Rat van al weer een flink aantal jaren geleden heb ik The Walkmen niet meer echt gevolgd. Tot hun nieuwe album Lisbon van dit jaar, waarop klaagzanger Hamilton Leihauser en zijn oude schoolvrienden het over een andere boeg gooien. Voor wie ze niet kan zien op Crossing Border, op zondag staan ze op herhaling in Tivoli, Utrecht.

Spoon
Hoe mooi, simpel en effectief liedjes met piano, drums en gitaar zijn wisten we al een paar decennia, maar Spoon heeft binnen dat genre een geheel eigen stijl ontwikkeld. 1 van de beste Amerikaanse gitaarbands van de laatste jaren.


ATZE DE VRIEZE DRAAIT:

The Walkmen
Om eerlijk te zijn was ik niet zo enthousiast toen ik een jaar of twee geleden The Walkmen voor het eerst live zag. Zanger Hamilton Leithauser is niet de meest charismatische man, en dat compenseerde hij met een soort jasje. Maar spelen kunnen ze zeker, en het nieuwe album Lisbon is zo geweldig dat ik door dat leren jekkie best heen wil kijken. Meest zin in van heel Crossing Border.

John Grant
Boeiende man, deze grote kerel uit een klein dorpje uit Colorado. Hij groeide daar op als homo in een religieuze gemeenschap, wat diepe wonden achterliet waarmee hij pas nu – op zijn veertigste – mee afrekent. Met humor gelukkig.

Timber Timbre
Een van de meest onbelichte albums van vorig jaar was van de Canadese folkgroep Timber Timbre, maar gelukkig dook de band dit jaar ineens op Great Wide Open en Crossing Border op. Bijzonder sfeervolle, warmdroevige muziek.


MENNO VISSER DRAAIT:

The National
‘God huilt mee met The National’, schreef ik al over hun louterende Lowlands optreden, mis deze indiegrootheden niet…

Mercury Rev
Vaak heb ik het idee dat het gaat sneeuwen als ik deze Amerikaanse bergenindiepop hoor.

Ed Harcourt
De Brit is na tien jaar weer helemaal terug op het niveau van zijn debuut Here Be Monsters met zijn laatste album Lustre: fluwelen streler.


TOMAS DELSING DRAAIT:

The Walkmen
Er moest een loting aan te pas komen om te bepalen wie er naar The Walkmen mag. En helaas, het lot was niet mij, maar collega Atze gunstig gezind. De plotselinge populariteit van The Walkmen is volledig te danken aan het laatste album Lisbon, vol rauwe indierock-liedjes met een scherpe rand. Mooi, spannend en voortdurend borrelend van sluimerende frustraties. Gelukkig staan ze zondag ook nog in Tivoli Utrecht, mag ik ook.

The National
Politiek geëngageerde songs van familiebedrijf. Heb ik al vaak aan me voorbij zien gaan, met enige jaloezie de recensies van onder andere Lowlands achteraf moeten lezen. Nu gelukkig gewoon in de zaal, ik ben benieuwd.

Villagers
Dat je geen torenhoog volume nodig hebt om een zaal stil te krijgen bewees hij vorige week al op London Calling, nu op herhaling in Den Haag. Ongetwijfeld krijgt Conor O'Brien deze zaal ook weer aan zijn voeten met een combi van dromerige en kwetsbare liedjes, melodramatische teksten en overdonderende urgentie.


STEPHAN VAN PEURSEM DRAAIT:

Spoon
Spoon is een van mijn favoriete band van het afgelopen decenium. Kale grooves maken en toch zo warm en vol klinken: knap. Zag ze eerder dit jaar al live in een veel te kleine zaal in Keulen: donker intens en zweterig.

Steve Mason 
De laatste keer dat ik op Crossing Border was heb ik op een podium gestaan. Ik mocht (net als veel mensen uit het publiek) meedoen met de Beta Band (wat een helden waren dat!). Ik blonk uit in schud ei en een of ander houten regengeluid instrument, al zeg ik het zelf.  Steve Mason de frontman van de helaas ter ziele gegane Beta Band is nu solo weer aanwezig op Crossing Border.  Zijn album Boys Outside vond ik verrassend leuk. Misschien mag ik wel weer het podium op.

Ganglians 
Vreemde harmonieën, psychedelica en bijzondere ritmes met een groot pop gevoel. Voor fans van Beach Boys enFleet Foxes die het graag wel iets raarder zouden willen.


CHRIS WALRAVEN DRAAIT:

Mercury Rev
Twee jaar geleden in Paradiso was het een absolute trip bij Mercury Rev. Een overweldigend optreden en misschien iets te lang, dus het uurtje dat ze op Crossing Border hebben gekregen is waarschijnlijk precies genoeg om de zaal omver te blazen.

Villagers
Ik denk dat Villagers op Crossing Border veel beter op zijn plaats is dan op London Calling. En daar kregen ze al een 8,5. Ik denk dat het hier nog wel hoger zou kunnen worden.

Jamie Lidell
Begin dit jaar deed ik een interview met Jamie Lidell en ondanks dat ik weinig met zijn muziek heb, overtuigde hij mij volledig als persoon. Mijn hoop is dat hij dat op Crossing Border bij zijn optreden ook gaat doen. En daar geloof ik echt in!


BART SNOEREN DRAAIT:

The National
Een van de mooiste platen van het jaar, maar live niet altijd even overtuigend. Crossing Border en The National matcht echter 1 op 1, dus hier zou het wel eens kunnen gebeuren.

Mercury Rev
Al jaren een zeer bijzondere band, elke plaat proberen ze weer wat anders qua sound.Het is een band met een groots geluid maar iele zang en ben ik zeer benieuwd hoe ze overkomen op het 3VOOR12 sessie podium in een intieme setting.

Timber Timbre
Nog nooit eerder gezien, maar veel mooie verhalen gehoord over deze jonge Candadees. Ik ben nieuwsgierig.


INGMAR GRIFFIOEN DRAAIT:

Spoon, zaterdag 21.15 in Buchanan
Het zelfgeproduceerde Transference is een ruwe edelsteen, die eigenzinnig en rauw fonkelt. Ik heb Spoon nog nooit mogen zien - en een snelle blik op het schema leert dat dat er ook nu niet in zit - maar laat dat je niet weerhouden om de ongepolijste Texaanse indierockers onder de loep te nemen.

Local Natives, zaterdag 22.45 in The Royal
Ik ben fan. Na de zeer sterke debuutplaat Gorilla Manor, viel het op Lowlands allemaal op de juiste plaats: de folky pop, fraai gearrangeerde en harmonieus, met een akelige instrumentbeheersing en - misschien wel de sterkste troef - die vierkelige samenzang.

I am Oak, zaterdag 19.00 in Union
Mag je I am Oak nog steeds draaien in je tiptlijstje? Jazeker, draai het thuis ook nog steeds en na alle clubshows zagen we Thijs Kuijken tijdens de Popronde ook het Amersfoortse Coffee Corazon en De Nieuwe Anita in Amsterdam aan de zegekar binden. Absoluut een van de mooiste Nederlandse platen van het jaar en ook live uitgegroeid tot een klasse folk-act.