Ansje, haar naam staat achter op haar roze shirt, danst er op los. Met haar broek in haar laarzen springt ze enthousiast op en neer. Haar vriend met Rammstein-shirt aan hijgt in haar nek. De twee jonge gastjes van The Black Box Revelation maken lust los bij veertigers, toch gaan ze voordat ze mee kunnen zingen de tent uit.

CONCERT
The Black Box  Revelation, Pinkpop Converse-stage, vrijdag 28 mei 2010
 
MUZIEK
Dit jonge duo uit Belgie is duidelijk fan van The Black Keys. Sterker nog, voordat Jan Paternoster en Dries van Dijck zich The Black Box Revelation noemden, vernoemden ze zich naar het The Black Keys album Thickfreakness. Maar ondanks de sterke referentie is deze band meer dan dat. Jan en Dries zijn jonge honden met een natte neus op zoek naar de smerigste kelders waar het nachtleven zich ophoudt, met Jan voorop die het vermogen heeft een meisje zolang aan te staren dat ze zich verleid voelt zich uit te kleden. Samen maken ze bluesrock met een garage attitude. Traag en smerig door de distortion, Jan net zo vervelend als zijn moeder door die zeurende stem.
 
PLUS
“Dit is een seksnummer," zo kondigt zanger/gitarist Jan halverwege de set het nummer Love Licks aan. “Jullie mogen hier dus op seksen.” Het is niet alleen deze song, The Black Box Revelation weet een geluid neer te zetten dat klinkt als de bands observatie van een verloren stukje wc-papier tussen de labia minora van hun sekspartner. Met trage schreden werken ze naar het einde toe. Ze spelen traag, vuil en sleazy, maar toch opwindend, uiteindelijk culminerend in een lang, losbandig laatste nummer.

MIN
Het geluid heeft The Black Box Revelation zeker in orde. Maar toch duurt het wel een half uur voordat je de nummers echt gaat voelen en ze echt karakter krijgen. Tot die tijd lijkt deze band niet op zijn plek op Pinkpop. Elders zullen ze het goed doen, maar hier ontbreekt het de twee aan overtuigingskracht en genoeg sterke nummers als High On Wire om een publiek als dat op Pinkpop op een zonnige vrijdagmiddag voor zich te winnen.

CONCLUSIE
Zodra halverwege het optreden de lichtshow achter de band wordt ingezet, toont dat meteen zijn positieve effect. Het is dat beetje extra wat ze nodig hebben. Maar eigenlijk is The Black Box Revelation vooral op zijn best wanneer het een half uur te laat opkomt, maar wel op tijd weer verdwijnt. Een half uur sleazy garageblues houdt het publiek hooggespannen en maakt de veertigers in het publiek hitsig. Maar ook Ansje verdwijnt voor het einde van het optreden uit de tent. The Black Box Revelation: niet heel geschikt voor Pinkpop, toch opwindend smerig.
 
CIJFER: 7-

Meer The Black Box Revelation op PInkpop 2010 op http://pinkpop.vpro.nl/event/The-Black-Box-Revelation.html