DAG 9 & 10 / MIAMI WMC / MAANDAG EN DINSDAG 28 & 29 MAART

HAAIEN IN DE LOBBY EN THATS THE SPIRIT!

Ik ben  weer thuis, zo gaar als maar kan zijn na alles bij elkaar 17 uur reizen zonder een oog dicht te doen. Gelukkig voor jullie heb ik in de tussentijd nog wat kunnen tikken, zodat het verslag van Austin en Miami een kop en een staart heeft. Daar gaan we:

De laatste twee dagen in Miami zijn we voornamelijk bezig geweest met bijkomen en detoxen, voor zover nodig. Op maandag kreeg ik een glas wijn gewoonweg niet meer naar binnen, ik ben geloof ik gezegend met een automatische emergency stop wat betreft alcohol.

Miami begon leeg te lopen, de hordes party-harders en muziek industrie volk losten op, de straten veel leger, de stranden veel voller. Meer families met kinderen, minder hooggehakte dames en roodverbrande Engelsen. En als er minder volk op straat is vallen de bewoners van het trottoir en de bushaltes extra op: homeless mensen, vaak met verminderd verstand, bedelend om geld of sigaretten. De meeste geef ik wel wat; geld geven aan bedelaars geeft geluk zeggen ze in Buenos Aires, en geluk daar kan je nooit genoeg van hebben.

Tijdens het schrijven gisteren van de laatste dag van de Miami WMC waren er de meest weirde televisieprogramma’s te zien: 'The Little Kids Stage Production of Scarface’ was wel de meest opmerkelijke. In plaats van cocaïne ligt er een berg gele ballen uit de ballenbak op het bureau van het 6 jarige jongetje die Tony Montana speelt. Wat is het toch een raar land af en toe, en Miami spant wel de kroon geloof ik. Had ik al verteld dat er in de lobby van ons hotel haaien zwommen? En dat een knal rode Rolls de hele week onaangeraakt met open dak voor de deur stond? Uiterlijk vertoon en misselijkmakend strooien met geld is geen taboe op South Beach. Eigenlijk ben ik nu weer blij om thuis te zijn. Ook al regent het, stonden we net in de file en is de lucht zo grijs als wat.
We hebben de twee laatste avonden Haitiaans en Mexicaans gegeten met Martje van Decked Out en haar grootste vriendin Janice, een Londense bar eigenaresse, maar konden geen pap meer zeggen. Je komt op deze dagen nog af en toe een andere achterblijver tegen: de gezellige dj’s & producers JackBeats, wat agenten uit Duitsland, drumm&bass freak dj John B. De laatste wist van geen stoppen en organiseerde op maandag avond nog een feestje in de grootste karaoke bar van de wereld onder het Shellbourne Hotel, een traditie ooit gestart door Fisherspooner, maar langzaam is verwaterd en verhuisd is naar een dag dat bijna iedereen vertrokken is. John eiste dat we langs zouden komen, maar om op een colaatje ‘We Are The World’ te gaan zingen, nee dat zat er effe niet in.

Ik ging op reis om er achter te komen wat er speelde in de wereld van de muziek, waar alles naar toe zou gaan. Maar met één dagje SXSW in Austin en vijf volle dagen en nachten WMC in Miami, heb ik nauwelijks een conclusie. Misschien dan dat disco toch echt aan een grote comeback bezig is, al dan niet in een nieuw jasje? Maar dat wisten we toch al? Ik bedacht me in ieder geval het volgende: alles kan eigenlijk nu, van bass gedreven pompende knal hits tot vlijmscherpe electro, en zelfs trance is tof als het op een komische manier gebracht wordt. Niets is meer exclusief voor een bepaalde groep muziek liefhebbers en/of jongeren cultuur. Wat minder is dat qua dj’s de producers het over nemen van de kleurrijke pioniers en maken daarmee dans muziek een hele hoop veiliger en saaier. Sorry, ik houd gewoon van dj’s met uitstraling, ‘personality’ komt altijd tegelijk met smaak en veel eerder dan bijvoorbeeld goeie mix technieken.

Is het dat we zélf veel breder zijn gegaan met muziek, of dat er veel meer feesten waren dit jaar? Ik heb het gevoel van ik van alles gemist heb wat misschien wel de toverstok van de vernieuwing in handen zou hebben...? Hmm, misschien ook niet, niemand kan zeggen dat we er niet 100% voor gegaan zijn dit jaar.
En Miami, het was anders dit jaar, veel drukker op de feesten, en vreemd genoeg waren er geen evenementen van de hippe blogs meer in tegenstelling tot vorig jaar. En ook opvallend; vorig jaar kwam ik nog met een kleine honderd promo cds thuis, dit jaar zijn het er nog geen 10. Alles gaat nu resoluut online. Net voor SXSW en Miami stroomde mijn inbox vol met talloze downloads, dat wordt nog hard werken met uitzoeken de aankomende dagen.

Stiekem geloof ik dat juist de cdtjes van Damien Damien (het project van Tom Trago en mij) en Wannabe en de cd’s die Kostijn uitdeelde van Instant Replay met B.R.U.C.E. en TheWalk & Roger72 daarom des te meer opvallen. Er zijn al wat reacties: DJ Mehdi vind het te gek, Tommie Sunshine vindt het AWESOME en een platen sjacheraar gaat op zoek naar Amerikaanse labels. Dat gaat vast veel meer worden, als ze het niks vinden reageren ze natuurlijk niet.
En nu? Keihard aan de slag voor het Rauweekender en SuperRauw van volgende week. Het staat na SXSW en Miami als een paal boven water dat de line up super toonaangevend is geworden, en dat feesten zoals wij die geven met Rauw in Miami en Austin ramvol zouden zijn geweest. Ik reken op jullie volgende week. Tot dan jongens, zij die oververmoeid terug zijn gekomen gaan meteen weer hard aan de slag. Slapen doen we wel als we met pensioen gaan. That’s the spirit!

PS: Die knots gekke Princess Superstar heeft een filmpje van het feest bij P Diddy online gegooid! Ze schrijft me net: ‘I always break tha law, who says partying isn’t for everybody?!’. Oei, dat kan haar haar carrière kosten!!!