“Laatst zag ik mijn eerste pijpbeurt in het publiek!” Lichte verwarring in de kleedkamer van Amanda Blank. Haar dj's Devlin en Darko, onderuit gezakt op de bank, denken in eerste instantie dat ze voor het eerst een publiekelijk uitgevoerde fellatio zag. Nee, het ging om de eerste jongen die de jonge Amanda bediende, in high school. Ze kleedt zich voor de Paradiso-spiegel langzaam om: zwart doorschijnend gewaad, zwarte hotpants, witte laarzen. Langzaam maar zeker transformeert ze tot een dame, maar Amanda Blank praat en rapt als een kerel. Dat deed ze in eerste instantie in dienst van Spank Rock, de hiphopact uit Philadelphia. In haar hometown raakte ze bevriend met Diplo, die haar vervolgens samen met compagnon Switch bijstond op haar solodebuut, dat eind augustus uitkomt: I Love You. Naast beste vriendin Santigold leveren ook The Cool Kids en Lykke Li een bijdrage. Vrijdag 20 augustus staat ze op Lowlands.

Die grote mond heeft ze al lang. Sinds haar tienerjaren, toen ze een fase van totale ongehoorzaamheid doorging. Problemen met autoriteit en concentratie, is de officiële diagnose. “Niemand liet ik mij vertellen wat ik moest doen. Maar gelukkig stonden mijn ouders dat niet toe, anders was ik ongetwijfeld een nachtmerrie geworden. Meer dan ik nu ben.” Blank groeide op met gescheiden ouders, vrijgevochten hippies. Haar vader is het type dat de vrienden van zijn dochter laat zien hoe je high kunt worden met een vaporizer. Hét grote voorbeeld in die tienerjaren was nicht Danielle, die knapper, ouder en stoerder was en die hield van Mötley Crüe, Def Leppard en Guns 'n Roses. “Nikki Sixx van Mötley Crüe is mijn droomman”, zegt Blank. “Voor mijn verjaardag vorige maand kreeg ik van Santigold kaarten voor Mötley Crüe in Madison Square Garden. Het was ge-wel-dig. We stonden zo ver weg dat het net leek of ze weer twintig waren!”

De eerste single van het album is een typische track uit het Diplo/Switch kamp: een pulserende beat, flink wat percussie, vervormde vocalen, mannelijk en vrouwelijk door elkaar gemixt. En vooral: stevige taal. Might Like You Better gaat – zo leer je nog eens wat – over 'mutual hate fucks'. In plaats van seks met iemand waar je niet van houdt, seks met iemand die je niet eens leuk vindt. De gemakkelijkste manier om aan je trekken te komen. De ultieme anti-love song dus, en dat op een album dat opgedragen is aan de liefde. “Een tijdje terug deed ik het met een jongen waarvan ik er zeker van was dat hij me niet mocht. Ik hem ook niet echt, maar hij was wel heel aantrekkelijk. Achteraf kwam ik er achter dat hij me wel heel leuk vond. Pijnlijk.”

Je zou het niet zeggen, maar volgens Amanda Blank is I Love You een plaat voor de dames. Niet voor voor poeslieve poppetjes, maar voor meisjes zoals zij. “Niet iedereen zal mijn muziek mooi vinden, maar dat geeft niet. Ik heb altijd iets gehad met stoere chicks”, zegt Blank. “Ik speelde vroeger met Barbies, maar dan wel vooral met Ken. Stoere chicks en echte kerels. Voor mij geen knuffelbare mannen. De familie van mijn vaders kant bestaat uit getatoeëerde jongens op motors, van die gasten die standaard honkbalknuppels in hun kofferbak hebben liggen. Echte dudes!” 

Die stoere praat is maar één kant, zegt Blank. “Het zou saai zijn als ik altijd een kutwijf of altijd een engel zou zijn. Ik ben beide, soms tegelijk. Maar de liefde overheerst. Ik hou van muziek, ik hou van mijn vrienden. Ik ben absoluut geen haatdragend mens. Ik heb een lieve familie, ik heb Santigold, Spank Rock. Er zijn een paar mensen die me het bloed onder de nagels vandaan halen, en die haat ik meteen intens. Wolven in schaapskleren, dat zijn de ergste. Mensen die aardig lijken en je bedriegen. Zeker in de muziekindustrie kom je dat soort types genoeg tegen. Opportunisten. Ik zou ze in mijn hand kunnen nemen en fijn knijpen. Ik haat net zo intens als ik lief heb. En om iemand te haten, moet je op zijn minst een beetje liefde voor ze voelen. Er zijn weinig grijze gebieden in mijn leven. Het is alles of niets.”

I Love You van Amanda Blank verschijnt 10 augustus op Downtown/V2. Amanda Blank speelt vrijdag 20 augustus op Lowlands in Biddinghuizen.