De achterkant van Marike Jager’s nieuwe album Celia Trigger is een foto van een oud vrouwtje met een pistool. “Dat is nou Celia Trigger”, zegt Jager. “Een oude dame die uit wantrouwen staat te schermen met een pistool. Ze is angstig en dat is een thema dat terugkeert op mijn plaat.” De singer-songwriter kon op haar eerste album The Beauty Around voor thema’s nog leunen op persoonlijke verhalen van anderen. Met opvolger Celia Trigger gebruikt Jager verhalen als aanleiding voor nieuwe songs, maar kijkt ze ook naar haar omgeving. Over haarzelf zingen doet Jager ook, maar dan wel alsof het om iemand anders gaat: “Ik ben vroeger nog wel eens gepest en met Bucket Full Of Ice had ik het beeld voor me van een klein meisje die dat ook overkomt. Zij verzint wraakplannen die er nooit van komen, maar wel alles relativeren en dat is erg Marike.”

De geboren Leusdense verhuisde vorig jaar naar Beuningen, een slaapstad bij Nijmegen. Jager had daar praktische redenen voor: “Ik woon nu in een klooster waar ik de plaat heb kunnen opnemen en waar ik fijn kan wonen.” Een plaats als Beuningen werkt weinig inspirerend, maar Jager heeft iets anders gevonden waar ze een lied over heeft geschreven: “Bij ons in de straat staat een magnoliaboom die maar twee weken in het jaar supermooi bloeit. Dat betrek ik op mezelf, zo gaat dat dan natuurlijk. Ik was in die twee weken zoekende naar wat ik tof vind om te doen. Zo’n boom weet precies wanneer het moet bloeien en ik weet nu ook hoe en wanneer ik moet bloeien. Vandaar She Only Knows.”

Achter alle pop-rock songs van Celia Trigger is afsluiter Runner At The Gate een vreemd eend in de bijt; Jager’s stem is overstuurd en ook haar gitaar klinkt flink gruizig. Wordt het geen tijd voor Jager om een compleet album te maken vol rauwe rocknummers? “Rauw ben ik wel voor ja. Ik had dat nummer thuis ter plekke bedacht en opgenomen met een viersporenrecorder. Het klinkt brak, maar als ik dat in de studio opneem, dan kan ik niet meer hetzelfde gevoel meenemen.” Jager schreef het nummer na een nacht alleen thuis in haar klooster: “Ik ben zo iemand die schimmen ziet en deuren en ramen checkt. Ik kan zo wel eens echt bang zijn, waarschijnlijk omdat ik als kind veel enge films heb gezien. Dan bleef ik nachtenlang wakker. Wat dat betreft is een nummer als Runner At The Gate therapeutisch. Ik vind het heel fijn om dingen op te blazen. Dan kun je er vanzelf wel weer om lachen.”

Check hier het interview met Marike Jager in Dubbel Check.