Vijf jaar geleden was Free Your Mind in Arnhem nog het festival dat begin juni het festivalseizoen inluidde. Tegenwoordig wordt het startschot al ergens in maart gegeven, maar Free Your Mind heeft dat speciale moment ook niet meer nodig om zijn bestaansrecht aan te ontlenen. Nog altijd op dezelfde zanderige locatie aan de Rijn vierde het festival zaterdag 7 juni zijn jubileum.
De organisatie waarschuwde al van te voren: Arnhem heeft een streng drugsbeleid. Een kilometer voor de ingang worden flyers uitgedeeld met informatie over je rechten bij aanhouding door de politie. Dat blijkt bij aankomst niet voor niets te zijn, waar je wordt verwelkomt door drugshonden. Enkele wachtenden in de rij voor de ingang worden eruit gepikt, krijgen een nummer om vervolgens aan te sluiten bij een speciale rij voor nadere, nog strengere, lichamelijke inspectie. Het wekt ergenis bij de bezoekers, maar eigenlijk is het heel treffend voor de dag: op Free Your Mind is het een beestenboel: honden voor het terrein, óp het zanderige terrein roze krokodillen, zilveren haaien, vogels vastgeplakt in bomen en vis tussen de broodjes (beste La Place, een simpel broodje kaas op het menu doet het altijd goed, denk ook eens aan de vegetarier) en mensen in uitgelaten stemming.
Op deze jubileum editie heeft de organisatie gekozen voor een andere inrichting. Er staan nog altijd drie tenten, Planet Rose, Sound of Love en Great Electronic Beats, en twee podia: mainstage Rockit en onder de brug Mono. Maar de opzet is veranderd. Zo is het hoofdpodium verhuisd naar een plek naast het pad richting Mono. Dat lijkt in eerste instantie geen logische zet, zeker omdat in de vier jaar dat Mono op Free Your Mind aanwezig is, het podium in die mate aan populariteit heeft gewonnen, dat eerder voor een bredere doorgang gekozen had moeten worden. Toch gaat het de hele dag goed en ontstaan er geen opstoppingen.
Dat komt doordat het bij Rockit over het algemeen rustig blijft. Om half twee staan er een paar mensen bij Eric de Man in Great Elecontric Beats, bij Stefano Richetta op Rockit niemand, terwijl het onder de brug al helemaal vol staat. Het podium is naar achteren verplaatst om meer ruimte te creeren, maar zelfs dat mag niet baten. Mono komt al snel ruimte te kort. De organisatie wist vorig jaar met een work out van Karl Noten mensen al vroegtijdig naar het podium te lokken, ditmaal maakt ze velen nieuwsgierig met de aangekondigde Fight For Freedom actie van Mesjokke. De vroege bezoekers worden beloond met het abseilende dj duo in oorlogstenue vanaf de John Frost brug. Maar ook na deze bijzondere aankomst van het duo blijft het daar de hele dag druk. Het zou rechtvaardig zijn als Rockit volgend jaar de classificatie van hoofdpodium af zou staan.
Al snel loopt de temperatuur op tot boven de 25 graden. Wanneer Anja Schneider een sfeervolle, rustige set draait in Planet Rose is het onvermijdelijke al daar: de hitte in de rode tent is haast onhoudbaar en dat is het helemaal wanneer Paul Kalkbrenner met zijn sterke liveset het publiek meekrijgt. Een enorme walm van zweet en condens komt je tegemoet wanneer je de tent inloopt. Heel anders is dat bij Sound of Love. Daar loop je op tegen meisjes perfect in de make-up die zich in een koele tent laten vermaken door Roog, welke met eigen zang haast boven de vocalen uitkomt. Wanneer hij later door Dennis Ferrer wordt overgenomen, is het ook hier wel iets warmer geworden. Maar het lijkt vooralsnog Ferrer zelf die daar het meeste last van heeft. Regelmatig grijpt hij naar een rode handdoek om zijn gezicht af te drogen.
Onderweg naar Onur Ozer op het Mono podium bouwt Derrick May op de Rockit stage een betrouwbare Detroit techno set op. Anders is dat bij de Turk. Onur Ozer lijkt met zijn set de aandachtsspanne van zijn publiek te willen testen. Onder de brug zijn de mensen met opvallend veel dingen bezig zijn, behalve met de muziek. En daar niet alleen; overal is iedereen in de weer met opblaasbare ballen, roze krokodillen (een bezoeker met een exemplaar in de hand zingend: 'Come on, come on, do the Crocolotion with meeee!'), waterpistolen, en het andere geslacht. Ozer laat veel tussenpozes in zijn set vallen, waar hij de muziek tot het minimale brengt. Net op het moment dat hij zijn publiek dreigt te verliezen, zet hij weer een beat in. Voor een kort moment gaan dan de handen in de lucht.
Inmiddels heeft zich een dikke rij voor de frietkar van Emile Ratelband gevormd, waar de energiegoeroe de patat in parten tsjakt en zich een slag in de rondte schept. Ratelband is te druk om door te hebben hoe vol het ook tegenover hem is bij de dokter in Great Elecontric Beats. Avond aan avond deelt de Belgische electro dj Dr. Lektroluv hetzelfde recept uit, zo ook hier: met zijn groene masker op en telefoon bij de hand draait hij aanstekelijkste electroplaten. Verrassend is het niet, maar ach, waarom zou je ook een ander medicijn voorschrijven, als het gebruikelijke nog altijd de gewenste, helende werking heeft.
Wanneer halverwege de avond het kwik daalt naar een aangename temperatuur, lijkt iedereen bij Mono zich meer te kunnen focussen op de muziek. Tijdens Polder wijzen bijna alle gezichten richting het podium en ook op de andere plekken, zoals in Planet Rose bij Josh Wink en later Speedy J, weet de afkoeling het publiek wat te bedaren. Wanneer iedereen aan het einde van de avond dan eindelijk bij Rockit bij elkaar zou moeten komen om afsluiter Miss Djax en het nodige vuurwerk mee te maken, moet het merendeel- de treinreizigers en dat zijn er veel- al afhaken. Want de NS laat vaak op zich wachten, maar vandaag niet.
Hou de site in de gaten, binnenkort kun je de eerst sets verwachten.