3VOOR12 bespreekt Album van de Week (24): My Morning Jacket

Evil Urges staat op het kruispunt van kunst en kitsch, traditie en vernieuwing

In vier albums ontwikkelde My Morning Jacket zich van een gevoelige alt. countrygroep tot een progcountryband met een weergaloze livereputatie. Ook op het vijfde album Evil Urges balanceert het vijftal kundig op de dunne lijn van kunst en kitsch, overdaad en subtiliteit.

Evil Urges staat op het kruispunt van kunst en kitsch, traditie en vernieuwing

Wie heeft dat in vredesnaam bedacht, die hoes van Evil Urges? Wat is het eigenlijk? Een man, op zijn brede rug gezien, het licht gericht op zijn gezicht. Zijn silhouet neemt zo’n beetje de halve cover in, zijn blonde haar licht op als een aureool. Die grote kerel kijkt naar indrukwekkende gebouwen op de achtergrond. Links op de achterkant zien we de vijf leden van My Morning Jacket, die als Rooms Katholieke kardinalen in een heilig licht naar beneden wuiven. Aan symboliek geen gebrek, maar My Morning Jacket mag van geluk spreken dat hoezen er in dit digitale tijdperk steeds minder toe doen. Het zou je er haast toe verleiden de plaat ongeluisterd weg te leggen. En dat zou een van de grootste zonden van het jaar zijn. 

My Morning Jacket is een eigenwijze band, die een gokje durft te nemen als het op smaak aankomt. Meestal gaat dat goed. Het kwintet uit Louisville, Kentucky debuteerde in 1999 met het mooie, zij het redelijk traditionele album The Tennessee Fire. Nummers als Nashville to Kentucky en I Will Be There When You Die hebben een hoog kampvuur-laarzen-whisky-gehalte, en de in reverb gedrenkte stem van zanger Jim James dient zich direct aan als ijzersterk wapen. Gaandeweg evolueerde My Morning Jacket van een stevig rockende alt. countrygroep (via albums At Dawn en It Still Moves) tot een progcountryband met een weergaloze livereputatie. Wat de titel van het vierde album (Z) ook mag suggereren: de ontwikkeling van de band is nog niet ten einde. Evil Urges staat opnieuw vol verrassingen. 

Neem nou het openingstrio. Openers Evil Urges en Touch Me I’m Going to Scream klinken groots en meeslepend. Het derde nummer Highly Suspicious spant de kroon. Het is zonder twijfel het meest opmerkelijke dat My Morning Jacket ooit op plaat zette. James zong vaker met zijn kopstem, maar nooit zo nadrukkelijk en over de top als nu. Het nummer drijft op een bizarre funkgroove en klinkt als Queens of the Stone Age in roze houthakkershemden. Geloof het of niet: het werkt. Daar tegenover staan ontroerend eenvoudige nummers als Look At You en Thank You Too, waarin James zonder gêne een door hem bewonderde persoon ophemelt, begeleid door strijkers en klassieke gitaarsolo’s. Zijn teksten variëren van cryptisch tot sentimenteel glad, maar ook daar komt hij opvallend goed mee weg. Hoewel James niet graag concreet wordt, is Evil Urges zonder twijfel een persoonlijke plaat. Vragen zijn belangrijker dan antwoorden. Er wordt gevochten met opgekropte lust (Evil Urges, Touch Me I’m Going to Scream pt. 1), met de angst om ouder te worden (Two Halves) en met de moderne tijd (Librarian). 

My Morning Jacket slaagt er ook op Evil Urges in een balans te vinden tussen eenvoud en experiment, tussen traditie en vooruitgang, tussen kunst en kitsch. Evil Urges heeft een groots geluid, maar verliest het kleine niet uit het oog. Misschien wel het belangrijkst van alles: het roept genoeg vragen op om spannend te zijn. Als je met zoveel tierelantijnen toch tot het bot weet te gaan, ben je stilaan een heel grote band geworden. 

Evil Urges van My Morning Jacket verschijnt op Rough Trade/Konkurrent. Het album is tijdelijk te beluisteren in de Luisterpaal. Luister ook naar het intieme optreden dat Jim James en Carl Broemel van My Morning Jacket exclusief voor 3VOOR12 gaven in Desmet.