Het kan niemand ontgaan zijn: donderdag 31 januari wordt koningin Beatrix zeventig jaar. Een respectabele mijlpaal, die bescheiden gevierd wordt. Eén cadeautje bracht de RVD even na twaalf uur naar buiten: drie portretten van Hare Majesteit door Anton Corbijn, Nederlands bekendste popfotograaf. Collega-popfotografen Ilja Meefout, Annie Hoogendoorn en Dennis Duijnhouwer laten hun deskundige blik gaan over de foto’s. Over één ding zijn ze het roerend eens: “Het is absoluut geen typische Corbijn-serie.”

Corbijn maakte in de jaren tachtig naam met treffende zwart-wit foto’s met veel contrast en opvallende composities. “Hij slaagde er met zijn foto’s in U2 een mystieke laag mee te geven die er helemaal niet is”, zegt Duijnhouwer, die er wel meteen aan toevoegt Corbijn een held te vinden. De vorstin heeft Corbijn een stuk traditioneler geportretteerd. In kleur bovendien. Duijnhouwer vindt de foto’s van Beatrix eigenlijk maar saai (“dit kan iedere schoolfotograaf”), Hoogendoorn en Meefout zijn een stuk enthousiaster. “Het kleurgebruik is mooi”, vindt Meefout, die zelf bekend staat om zijn kleurrijke hiphopportretten. Hij heeft het meest met het portret voor de trap. “De foto’s zijn statig, zoals bij een koningin past, maar iets relaxter dan je van haar gewend bent.”

Annie Hoogendoorn vindt vooral het portret met het rode jasje tot de verbeelding spreken. “Het lijkt alsof ze zich een beetje ongemakkelijk voelt, alsof ze zich niet goed een houding weet te geven.” In haar eigen foto’s zoekt Hoogendoorn naar momenten waarop muzikanten niet meer nadenken over hoe ze zichzelf willen presenteren. Bij een fotoreportage met de koningin wordt dat moeilijk, denkt ze. “Ze speelt al zo lang die rol. Ik kan me voorstellen dat ze zelf niet eens meer weet wie ze is.” Zelf zou ze de koningin liefst nog iets verder uit haar rol willen krijgen. “Ik zou met haar in gesprek gaan over hele normale dingen, familie, kleinkinderen. Je wilt toch afwijken van het statische.”

Ilja Meefout weet al iets meer over de ware aard van de koningin. “De koningin is een paar keer op bezoek geweest bij mijn opa. Hij was beeldhouwer en de koningin heeft wel eens een werk van hem gekocht. Ik heb daar nog foto’s van.” Hij zou de koningin willen neerzetten als vriendelijke vrouw. “Als je iemand portretteert, wil je of aandikken wat je al van iemand weet, of je wilt een andere kant laten zien. Ik zou de koningin rustig aan de thee willen zien. Die vriendelijke kant heeft ze. Dat zie je ook al op deze foto’s. Je hebt ook niet het gevoel dat je naar iemand van zeventig zit te kijken. Ze ziet er fris en nonchalant uit, helemaal niet oubollig.”

“Ik zou Bea met krulspelden willen”, zegt Duijnhouwer. Hij is naar eigen zeggen anti koningshuis, maar zijn nieuwsgierigheid zou het winnen van zijn politieke standpunt. “Leni Riefenstahl wilde ook alleen maar een filmpje maken, toch? Ik zou er wel achter willen komen wie die vrouw in godsnaam is.” Bij nadere bestudering vindt Duijnhouwer dat hij uit de foto’s toch wel iets meer over het ware karakter van de koningin te weten komt. Met name het close-up portret komt in de richting, maar Duijnhouwer zou veel verder willen gaan. “Ik zou haar op dat tafeltje naast de trap neer willen zetten. En ik zou graag een directe flits willen gebruiken.” Een likkend hondje tussen de gespreide benen, zoals in zijn portret van dj Wannabeastar, is natuurlijk niet haalbaar. “Met een hondje op schoot zou ik heel tevreden zijn.”