Voor de hoesfoto van zijn nieuwe album The Golden Foretaste of Heaven liet Alec Empire zich volledig zwart verven. Voor wie het nog niet wist: de Duitser houdt er een ietwat zwartgallige levensvisie op na. In de jaren negentig vertaalde zich dat in het radicaal linkse Atari Teenage Riot, een bizarre mix van gabberbeats, breakcore en punk, officieel gedoopt tot digital hardcore. Anno 2008 is het tempo flink omlaag en graaft Empire in dertig jaar donkere romantiek. Ook dit nieuwe album doet geen vrolijke gesprekspartner vermoeden, maar de Duitser blijkt de vriendelijkheid zelve. Hij eindigt zijn zinnen regelmatig met een schaterlach, om vervolgens over te gaan tot een doordachte politieke verhandeling.

Typerend: nog nooit viel op één album van Alec Empire zo vaak het woord ‘love’. “Eigenlijk zijn het allemaal liefdesliedjes”, lacht Empire. “Ik lach, want mensen die de plaat niet gehoord hebben, denken nu misschien dat ik een saaie popplaat heb gemaakt, en dat is natuurlijk niet zo. Er zijn maar weinig liefdesliedjes die mij persoonlijk raken. De meeste zijn een grap. Mijn nummers zijn gebaseerd op mijn eigen ervaringen. Van een nummer als Bug On My Windshield kun je je afvragen of het een liefdesliedje is. Je staat op het punt om uit elkaar te gaan en de liefde slaat om in haat. Ik vond de metafoor mooi: je geliefde wordt een insect op je windscherm. Je moet haar eraf vegen.”

De verandering van focus – van politiek naar menselijke relaties – is volgens Empire niet zo vreemd als hij op het eerste gezicht lijkt. “Eén onderwerp uit onze politieke songs is altijd een beetje ondergesneeuwd: we vonden dat de traditionele familiestructuur heroverwogen moest worden. Het model waarmee onze ouders en grootouders opgegroeid zijn en dat de kerk van ons vraagt: je trouwt met iemand en daar blijf je vervolgens veertig jaar mee samen. Dat werkt niet meer.” De tien liedjes op The Golden Foretaste of Heaven gaan dan ook niet allemaal over één relatie. “Ik ben een muzikant”, lacht Empire. “Ik reis veel.”

De thematiek mag dan niet helemaal nieuw zijn, de benadering is dat wel. “Atari Teenage Riot was een collectief. Alle leden zetten hun persoonlijke leven op de achterbank. Dat maakte de muziek ook zo intens: iedereen ging er 100% voor.” Die intensiteit bracht Atari Teenage Riot een genadeloze reputatie. De band was hard, snel, radicaal links en volgens sommigen zelfs gevaarlijk. Atari Teenage Riot straalde uit dat je beter geen problemen met hen kon zoeken. “Dat moest ook wel”, zegt Empire. “Bij de eerste optredens werd het podium bestormd door neonazi’s. Ook punks vielen ons aan.”

Het ging zelfs zover dat frontvrouw Hanin Elias op een gegeven moment een pistool aanschafte om zichzelf te beschermen. “Ik heb zelf nooit wapens bij me gehad”, zegt Empire. “Maar Hanin liep op een gegeven moment backstage met een pistool te zwaaien. Ze was even daarvoor bedreigd. Ze vertelde dat ze het van een Rus in Berlijn had gekocht. Ik riep dat ze gek geworden was en vroeg of we dat pistool al die tijd al bij ons hadden in de tourbus terwijl ik er niets van wist? Atari Teenage Riot was hele heftige muziek waarbij mensen soms door het lint gingen. In zo’n omgeving was het wat mij betreft een heel slecht idee om een pistool bij de hand te hebben. Dat ging zelfs mij te ver.”

Empire kan er gelukkig smakelijk om lachen. Hoewel hij nog altijd vierkante achter de politieke leuzen van Atari Teenage Riot staat, is zijn werk veel minder radicaal geworden. Zijn meest politieke albums verschenen voor 11 september 2001. Toeval? “Ik denk het niet. 9-11 toonde mensen dat er een groot probleem is. Mensen vertellen me dat ze nu eindelijk begrijpen wat wij bedoelden, terwijl ze eerst dachten dat we een paar gestoorde Duitsers waren. Op festivals in Nederland dachten sommige bezoekers dat Deutschland Has Gotta Die een voetballiedje was. Er is niets positiefs aan die aanslagen, maar het heeft veel mensen wel doen inzien dat er mensen om hen heen leven met totaal andere ideeën over het leven. In Kreuzberg, de wijk in Berlijn waar veel Turken wonen, trokken mensen massaal flessen drank open om feest te vieren toen de aanslagen gepleegd werken. Veel Duitsers waren daar volkomen door verrast.”

In verband met zijn nieuwe plaat hoeft Empire geen bedreigingen te verwachten. “Ach, ik heb al gemene e-mails gehad hoor”, zegt Empire. “Vandaag had ik nog een bericht op mijn Myspace. ‘Hé, we zouden het systeem toch omverwerpen? Jij zou toch onze leider zijn? Dit album vertelt me niet wat ik moet doen!’ Zo iemand heeft het dus echt niet begrepen. Wij hebben nooit willen vertellen hoe de wereld in elkaar gezet. We riepen mensen op overal vraagtekens bij te zetten, en vooral ook bij ons!”

The Golden Foretaste of Heaven verschijnt op Eat Your Heart Out/Rough Trade.