Aan het einde van de dag wordt bij de uitgangen de Mysteryland krant uitgedeeld. Naast foto's die ochtend gemaakt van de eerste, dan nog frisse bezoekers, geeft de organisatie ook antwoord op je vermoeide benen. Ze geven zelf toe: op Mysteryland heb je te kampen met een luxeprobleem. Hier moet je keuzes maken uit een overvloed aan podia, dj's, eettentjes en drankjes. Heb je net een wijntje gekocht, zie je even verderop een klein standje staan waar Proseco wordt verkocht. Sta je bij Steve Rachmad, blijkt ook Richie Hawtin op dat moment te draaien. Een kwartier lopen vanaf De Techno tent. Op deze jubilerende editie staan op het Floriadeterrein maar liefst 150 artiesten, verdeeld over 18 podia. Probeer dan maar een zinnige keuze te maken.
Natuurlijk kun je in zo'n situatie er voor kiezen om je voor één podia te nestelen, zoals veel mensen bij het Q-Dance podium doen. Daar is het van begin tot eind stampvol. Maar wie van de zestigduizend bezoekers dapper genoeg is, doet een 'rondje' over het immense terrein waar je de hele dag zoet mee bent. Letterlijk. De mainstage is één grote, kleurrijke taart. Op de intieme paadjes tussen de podia krijg je suikerspinnen toegereikt van zoetroze meisjes en kun je gebakjes versieren op een levend tafelkleed. Weet je je daar eindelijk van weg te trekken, is de kans groot dat je verzeild raakt in een verkleedpartij bij de Vage Gasten, spontaan een luchtgitaar in je handen krijgt gestopt op het Theaterplein of een lift op een tractor krijgt aangeboden waar je geen nee tegen kan zeggen.
Bij Mysteryland gaat het om de beleving. Niets ten nadele van alle dj's die daar staan, maar ben je te gefocused op het programma, dan is de kans groot dat je het unieke van dit festival straal voorbij loopt. Een echte Mysterylandganger weet dat. Die verkleedt zich in stijl (in het roze, luchtig, vleugels die de outfit afmaken) en laat zich met zoet en zaligheid voortbewegen door wat komen gaat. En dan kom je vanzelf langs podia waar opvallend veel oldies te horen zijn. Green Velvet draait in de Flamingo Nights oldschool hits, Marco V gooit er in zijn set een remix van Oasis' Wonderwall doorheen en David Guetta laat het publiek aan het einde van de avond meezingen met Depeche Mode. En dat zijn slechts een paar voorbeelden. Voor retro hoef je vandaag niet per se naar de Classics tent toe.
De verschillen in leeftijd (van 16 tot 60) en soort (van hippies tot aan gabbers) zijn vervaagd. Uitrustend op een trappetje langs het water nodigt een vrouw twee voor haar onbekenden mensen uit de laatste uurtjes met haar groepje op/van pad te gaan. Wanneer iemand die het gadeslaat zich naar haar omdraait, nodigt ze ook die persoon uit. "Joh, anders ga jij ook mee. Prima hoor. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd." Een alto mag van een hardstyler zijn raket likken en illegalen worden door de bezoekers zelf uit het mysterieuze land gezet. Een groepje jongens vertelt over een stel dat geen kaartje wist te bemachtingen, maar toch dacht binnen te kunnen komen: zwemmend. Aan de overkant zouden dan vrienden klaar staan met schone kleren. Maar wanneer ze aan de overkant op het punt staan om gratis te feesten, besluiten de betaalde bezoekers ze terug het water in gooien. Indringers zijn niet welkom op hún feestje.
Het getuigt van een knap staaltje humor, die aan het einde van de dag door vermoeidheid niet is versleten. Een Mysteryland medewerkster reikt een jongen bij de uitgang de festivalkrant aan. Hij begint tegen haar over zijn grote bak Ben & Jerry's. Het laatste zoet dat hij van het terrein meeneemt. Voor onderweg naar huis, want Mysteryland doet niet aan een officiele afterparty. Na dit festival ben je versleten, met een roze zonnebril begeef je je richting bus of auto. Zoals deze jongen. "Ik heb alleen geen lepeltje bij me", zegt hij de medewerkster. Waarop zij reageert: "Dat wordt dan flink vingeren."