3VOOR12 bespreekt Album van de Week (32): The Cool Kids

Retrohop van The Bake Sale is geen platte truc

The Cool Kids heeft de bandnaam goed gekozen, maar is veel meer dan zomaar het modegevoelige broertje van hedendaagse hiphopsterren. Op The Bake Sale laten Chuck en Mikey zien dat ze niet alleen met catchy beats en leuke invalshoeken scoren, maar ook tekstueel op een hoog niveau opereren.

Retrohop van The Bake Sale is geen platte truc

De paperclip, skippybal, realitysoaps met halfnaakte tieners en zwarte Amerikaanse president… dat je er nooit zelf op bent gekomen. Hetzelfde geldt voor de retrohop van het Amerikaanse The Cool Kids. En dan niet met beats a la Dr. Dre of Dj Scratch die na al die jaren vanzelf weer tof werden. Nee, een frisse variant op de minimal oorsprong van rapmuziek als muzikale basis voor ‘the new black version of the Beastie Boys’. Het debuut van The Cool Kids, getiteld The Bake Sale, is Album van de Week.

The Cool Kids is Antoine "Mikey Rocks" Reed en Evan "Chuck Inglish" Ingersoll. Voor de minder ingewijden bestaat de band uit een dikke en een dunne flyguy in een combinatie van oldskool en hippe vogel outfit. Alles wijst op een platte marketingtruc, maar niets is minder waar. Mike en Chuck zijn namelijk begaafde mc’s en de beats van Inglish zijn lekker fris en uiterst catchy. Neem het openingsnummer What Up Man waar de basis bestaat uit de woorden ‘tick’, ‘clap’ ‘bass’ die, jawel, de tick, de clap en de bass vormen. Of de track Mikey Rocks waar zelfs de clap is weggelaten. Sinds The Neptunes producties als Clipse’ Grindin’ en Snoops Drop It Like It’s Hot zijn er niet meer zo leuke minimalistische hits geschreven.

Toch is The Cool Kids niet zomaar het modegevoelige broertje van Pharrell en co. Dat blijkt ook wel uit de recente Liftsessie-variant uit Londen: The Black Cab session met Chuck en Mikey. Met een professionele droogheid en natuurlijke swing wordt de rijdende taxi getrakteerd op een sterke freestyle. Hetzelfde gemak klinkt door in de tien nummers op dit officiële debuut. “I take her and her, I’ll take all three. But The truck that I’m in’s only got two seats. And I’m In one so you know what that means. That means it’s decision time”. Het duo gaat niet thematisch de diepte in, maar gebruikt de tekstuele spierballen om te grappen en imponeren. Zo nu en dan doet het denken aan de Jeugd van Tegenwoordig: straat, droogkomisch en met een schijnbaar natuurlijke souplesse.

Is met dit album de grap klaar en de hype voorbij? Dat lijkt zeer onwaarschijnlijk. Daarvoor heeft The Cool Kids teveel noten op zijn zang en Inglish teveel potentie als beatbakker. In het thuisland werd de plaat als een ordinair ep’tje uitgebracht. Daarnaast liggen er met interesse van onder andere M.I.A., Lil’ Wayne en Diplo nog meer dan voldoende briljante combo’s op de plank. Misschien is een realitysoap ook een idee.

Beluister The Bake Sale nog enkele dagen op de Luisterpaal.