Tocado Records viert zijn tienjarige jubileum. Het Rotterdamse punklabel met onder meer Elle Bandita, Harry Merry, Lushus en Stöma onder contract, werd opgestart om live-opnames van een punkfestival uit te brengen. Oprichter Leen Steen twijfelde er niet over of hij dat beter door een bestaand label kon laten doen . Hij lacht: “Tuurlijk niet, dat doe je toch gewoon zelf?” Hij doet dat nog steeds en gaat nu bovendien zijn eigen bands boeken.

De eerste ambitie was zonder geld vooraf het live-album uit te brengen. “Dat lukte wonderwel. We sloten een deal met Nighttown, zodat we de opbrengst van het deurgeld konden gebruiken om de studio in te kunnen.” Bovendien kreeg Steen de drukkerij zover dat hij pas na de release hoefde te betalen.

Van die eerste release verkoopt hij in totaal 1000 stuks. Sindsdien variëren de verkoopcijfers van 150 tot 1000. De albums die hij aan de straatstenen niet kwijt raakt, ruilt hij met buitenlandse labels, waar hij vervolgens ‘ongelooflijke crap’ in de plaats voor terugkrijgt. Dat klinkt misschien lullig, maar over het succes van Tocado Records zul je Steen niet horen klagen. Tot nog toe gaan de releases 50/50. “We wisselen op de een of andere manier toffe goedverkochte releases steeds af met iets dat echt nergens op slaat.”

Steen is meer dan tevreden. Deze week sloot hij bijvoorbeeld een distributiedeal met het Amerikaanse Morpheus Records voor meer recente releases van het label. Er komen sowieso drukke tijden aan voor de labelbaas, want vanaf 1 april 2009 gaat zijn zogenaamde ID-baan (het Besluit In- en Doorstroombanen, bedoeld om langdurig werklozen aan een baan te helpen en ze door te laten stromen naar regulier werk) op de schop. Tot nu toe wist Steen de instanties slim te ‘chanteren’. “Ik houd met mijn baan drie of vier artiesten uit een uitkering. Maar die truc werkt niet meer.”

Om ook zonder ID-baan het hoofd boven water te kunnen houden, is Steen van plan zijn eigen bands te gaan boeken. Hij denkt dat nu wel aan te kunnen: “Ik ben door schade en schande zakelijker geworden.” De tien jaar zijn snel gegaan. “Het spuit voorbij. Het blijft leuk omdat er rek in zit en er af en toe rare dingen gebeuren. Het gaat nog altijd langzaam maar gestaag omhoog.” De labelbaas is nog steeds blij met zijn kleine muziekstal. “Bij grote platenmaatschappijen klagen ze steen en been over dalende verkoopcijfers, bij kleine labels gaat het gewoon nog over muziek.” Of zoals Suicidal Bird Chay het zegt: “Leen ziet niet de moeilijkheden, maar de mogelijkheden.”

Elle Bandita, een van de belangrijkste acts in de Tocado-stal, omschrijft het label als een leuke, gezellige chaos. “Het is low profile, maar er zijn veel mogelijkheden om een band te promoten in de Benelux en zelfs daarbuiten. Leen biedt een goede springplank naar de underground.” Bandita koos deels voor Tocado omdat het in de buurt zat (“In het begin ging ik er bijna dagelijks even langs”), maar vooral ‘vanwege de leuke, bizarre bands’ die er bij aangesloten zijn. Dat blijkt ook voor andere bands erg belangrijk. Zangeres Sascha Hacska van het Utrechtse Lushus vindt Tocado een verzameling leuke, eigenzinnige bands: “Leen selecteert ze niet op genre, maar op uitstraling. Met hem én alle andere bands hebben we een goede klik. Ik vind het leuk dat we een soort groep vormen.”

Steen zelf gaat geen nieuwe uitdagingen uit de weg, aldus Hacska. “Hij laat ons vrij in het verzinnen van ideeën en ondersteunt ons waar hij maar kan.” Daar sluit Chay van Suicidal Birds zich graag bij aan: “Leen probeert zoveel mogelijk te regelen, maar tegelijk hebben we zoveel eigen initiatief als we willen. Hij is heel makkelijk en altijd enthousiast. Hij neemt altijd lachend de telefoon op en hoe lullig sommige dingen ook zijn, hij doet alles met een grote grijns.”

10 Year Tocado festival

03/11 Paard van Troje, Den Haag
08/11 Waterfront, Rotterdam
09/11 dB’s, Utrecht
10/11 Worm, Rotterdam