De staat Oregon aan de Amerikaanse Westkust is een stuk liberaler dan de rest van het land. Mensen hebben er nog de ruimte en er mag net iets meer dan elders. Vandaar dat het een toevluchtsoord is voor de vrijen van geest. Voor een paar honderd dollar heb je een leuk houten huis met een kast van een garage ernaast. De een zal er misschien wiet kweken, de ander gebruikt de garage om er met zijn band te oefenen. Blitzen Trapper, een band van zes, is zo’n band. Geboren en tot volle was gekomen in alle afzondering in Portland. Hun derde album Wild Mountain Nation werd opgepikt door het label Sub Pop en komt nu ook in Europa uit. Het is Album van de Week.

Blitzen Trapper laat zich lastig vangen. De dertien nummers op Wild Mountain Nation laveren stuk voor stuk tussen hard en zacht, mooi en lelijk, strak en slordig, loepzuiver en loeivals, traditie en experiment. En dan is er natuurlijk nog die ongrijpbare naam. Blitzen Trapper had in vlammende letters op de neus van een bommenwerper kunnen staan. Een vliegtuigje dat at random popsongs afvuurt zonder collateral damage. De inslag bij het hoofdkantoor van Sub Pop moet in ieder geval flink zijn: Wild Mountain Nation luistert namelijk als een cut-up van de allerbeste opnames van het label: The Shins, Postal Service, Kelley Stoltz, Rogue Wave, Oxford Collapse, Iron and Wine en The Thermals.

Luister maar naar opener Devils A-Go-Go. In tweeënhalve minuut legt Blitzen Trapper je de regels van Wild Mountain Nation uit.

Regel 1: Alles mag en alles kan.
Regel 2: In het geval dat de muziek vals of uit de maat is, zie Regel 1.

In 50 jaar popmuziek begon nog nooit een album zo chaotisch. Maar wat is dit staccato honkebonke intro verslavend. Of het komt door het venijnige gitaarslagje, de Jostiband-drums of de hemelse zang, het lijkt alsof de duvel persoonlijk Captain Beefheart heeft gecastreerd en op zijn ballen staat te dansen. Pavement en The Beatles mogen op een afstandje meekijken.

Maar Blitzen Trapper verschiet niet al het kruid in die eerste minuten. Titelnummer Wild Mountain Nation klinkt een stuk gestructureerder en blinkt uit door de slepende T-Rex groove en het aanstekelijke koortje. Miss Spiritual Tramp begint met het geweld van Beastie Boys’ Sabotage. Maar niet alleen de drums staan op tien, ook de bas, gitaar en zang gaan voluit en overversterkt het rood in. Het nummer is even indiepop als hardrock. De bluesy mondharmonica lijkt te zeggen: kijk eens Beck, dat kunnen wij ook. En waarom zouden de slackers van Blitzen Trapper het ook niet kunnen? Er staan in ieder geval genoeg instrumenten in de studio van de band: aan orgels, banjo’s en gitaren geen gebrek.

Woof & Warp Of The Quiet Giant's is onbetwist het smoel van Wild Mountain Nation. Alle instrumenten en apparaten mogen aan en de kakofonie die ontstaat is even ondragelijk als verleidelijk. Alsof je zaterdags met Battles en Liars vast zit in de lift van Vroom & Dreesman en de zuurstofvoorraad begint te slinken. Het einde nadert en meezingen is het enige dat helpt. Het nummer breekt de cd duidelijk in twee stukken. Alsof je even naar je draaitafel moet lopen om de plaat om te draaien. Met popliedje Sci-Fi Kid lijkt Blitzen Trapper namelijk met een schone lei te beginnen. De rust keert terug.

Murder Babe heeft vlak voor het eind van het album dezelfde magie als de openingstrack. Dit keer zit je met Marc Bolan - zonder gordels natuurlijk! - in een cabrio. De rest is al uitgestapt. Jullie rijden op de verkeerde weghelft langs de kust. Het lijkt wel dat spelletje Out Run. De zon schijnt, de lucht is strakblauw en de tank is vol. Op naar het volgende avontuur! Je kijkt in de spiegel en ziet met gouden letters Blitzen Trapper op de zijkant van de wagen staan. Nog voor de muziek eindigt draai je de eight track om. Dit is de meest gevaarlijke, verslavende en avontuurlijke muziek van het jaar!

Blitzen Trapper - Wild Mountain Nation (cd Sub Pop/ Konkurrent) is tijdelijk in de Luisterpaal te beluisteren.