Dertien februari 2007. Geen vrijdag, dat scheelt. Toch lijkt het ongeluk in de lucht te hangen als de roadie van My Brightest Diamond hoort wat nu eigenlijk echt de bedoeling is: "In de lift optreden? Maar ze heeft geen akoestische gitaar bij zich."

Even later is hij er weer: "Ze is pas over veertig minuten klaar. Maar ze kan wel een nummer a capella doen, is dat ook goed?" Als artiesten je vragen of iets ook goed is, zeg je geen nee. Tuurlijk is dat goed, ook al levert het misschien niets op, proberen wil ik het zeker.

Weer een half uur later sta ik dan met haar in de lift. Ze is best wel flink opgemaakt, alsof ze door een professionele tv visagiste is aangepakt. Toch zit daarachter een ontwapenend mens dat het idee leuk genoeg vindt om een gloednieuw nummer weg te geven, zichzelf begeleidend met slechts een kalimba, die ze nog in een koffer had. Als toegift krijgen we ook nog een cover van Billy Holliday cadeau. Binnen zeven minuten is het voorbij. Al het goede duurt (te) kort. Maar je kunt het wel keer op keer terugkijken, hier ;)