Admiral Freebee (ooit door een dronken Pinkpopbezoeker steevast Admiral BeeGee genoemd….naast al die andere woordgrappen vond ik die toch wel erg leuk) is vanavond helemaal alleen in de Club. Hij was graag met de hele band gekomen maar door een lang leve de communicatiestoornis was dit dus niet zo. Niet dat zoiets in het geval van Tom van Laere (want zo heet ie echt) een kwaliteitsvermindering betekent als hij alleen komt want deze man is wat dat betreft echt van wereldklasse. Niet voor niets maken grote producers graag tijd voor hem vrij. En Emmylou Harris werd zonder veel dwang bereid gevonden een mooi duet te doen voor de nieuwe plaat “Wild Dreams Of New Beginnings”. In de Club haalt de Admiraal het mooiste uit zichzelf en uit de zaal en bekommert zich niet over de incidentele gezellige babbelaar achterin Desmet die de conversatie belangrijker acht dan het verhaal op het podium. Ik blijf daar maar over zeiken, ik weet het maar wat is nou drie liedjes even je muil houden op een hele avond bier kachelen. De Admiraal had er minder last van dan ik…dus misschien is dit wel de laatste keer dat ik er over schrijf. Misschien…
Bonde Do Role ( Bonsj Do Groole fonetisch) komt op, gaat los en wil eigenlijk noooooooit meer stoppen. Zangeres Marina staat zich al tijdens het interview in bochtjes te wringen als een krolse kat op een tuinhuis en DJ Gorki roept enkele malen zo hard YEAH YEAH als ik het heb over dansen, bier en vrouwen dat ik ze maar snel laat gaat. Zoals ik al zei, het gaat los. Een sprong van nul naar 100 die ze met gemak maken. Vooral Marina die zich op onnavolgbare wijze aanbiedt aan het publiek, haar vriendjes op het podium en de grote dansgod die ergens in het onderbewuste is meegevlogen vanuit Rio. Misschien te kort voor de Club maar zeker de moeite waard om eens een hele avond mee te gaan maken ergens in een goeie warme, broeierig geile, opgecokete dansgelegenheid met veel drank. Ze komen snel weer terug. Nou die geile dansgelegenheid nog bouwen in ons hoempaland.
Jesse Malin zou komen. Met gitaar en vrolijke lach. Hij kwam ook. Maar niet spelen. Daar baalde hij zelf het meeste van. Gitaar weg, lach weg en twee dagen geen slaap door een hellereis uit de States kwam Jesse toch nog binnenvallen om ons de nederige excuses te maken voor het uitvallen. Vergeven en vergeten wat ons betreft, mede dankzij de prima invalbeurt van de band LEAF uit Utrecht. Toevalligerwijs in de buurt voor een optreden in Desmet Live (Radio 5) eerder op de avond. LEAF maakt akoestische popliedjesmuziek met funk en jazzinvloeden maar altijd met een bak energie. Goed vocaal werk ondersteund door een prima percussionist en een evenzo prima bassist. Leendert Haaksma-kloon Okker op de gitaar maakt het geheel goed af en de zang van Tinus en Annemarie staat als een huis. Ze waren het gegeven paard deze avond en aan bek-kijken zal ik dan ook allen doen in de vorm van een kleine tip : Maak het allemaal ietsje spannender. Het lijkt nu allemaal zó gemakkelijk te gaan dat dat snel verward kan worden met gemakzucht of zelfingenomenheid en dat is niet prettig om naar te kijken of te luisteren en waarschijnlijk al helemaal niet de bedoeling. Maak vooral de liedjes niet moeilijker want daar zit het hem niet in, maar zoek wat meer het ongemak op. Verder niets te zeuren want het laatste uur was op deze manier prachtig ingevuld na de paniek rond het afbellen van Jesse Malin.
Volgende week weer een Club.
Kom je nou wel? ? Eric
Bonde Do Role ( Bonsj Do Groole fonetisch) komt op, gaat los en wil eigenlijk noooooooit meer stoppen. Zangeres Marina staat zich al tijdens het interview in bochtjes te wringen als een krolse kat op een tuinhuis en DJ Gorki roept enkele malen zo hard YEAH YEAH als ik het heb over dansen, bier en vrouwen dat ik ze maar snel laat gaat. Zoals ik al zei, het gaat los. Een sprong van nul naar 100 die ze met gemak maken. Vooral Marina die zich op onnavolgbare wijze aanbiedt aan het publiek, haar vriendjes op het podium en de grote dansgod die ergens in het onderbewuste is meegevlogen vanuit Rio. Misschien te kort voor de Club maar zeker de moeite waard om eens een hele avond mee te gaan maken ergens in een goeie warme, broeierig geile, opgecokete dansgelegenheid met veel drank. Ze komen snel weer terug. Nou die geile dansgelegenheid nog bouwen in ons hoempaland.
Jesse Malin zou komen. Met gitaar en vrolijke lach. Hij kwam ook. Maar niet spelen. Daar baalde hij zelf het meeste van. Gitaar weg, lach weg en twee dagen geen slaap door een hellereis uit de States kwam Jesse toch nog binnenvallen om ons de nederige excuses te maken voor het uitvallen. Vergeven en vergeten wat ons betreft, mede dankzij de prima invalbeurt van de band LEAF uit Utrecht. Toevalligerwijs in de buurt voor een optreden in Desmet Live (Radio 5) eerder op de avond. LEAF maakt akoestische popliedjesmuziek met funk en jazzinvloeden maar altijd met een bak energie. Goed vocaal werk ondersteund door een prima percussionist en een evenzo prima bassist. Leendert Haaksma-kloon Okker op de gitaar maakt het geheel goed af en de zang van Tinus en Annemarie staat als een huis. Ze waren het gegeven paard deze avond en aan bek-kijken zal ik dan ook allen doen in de vorm van een kleine tip : Maak het allemaal ietsje spannender. Het lijkt nu allemaal zó gemakkelijk te gaan dat dat snel verward kan worden met gemakzucht of zelfingenomenheid en dat is niet prettig om naar te kijken of te luisteren en waarschijnlijk al helemaal niet de bedoeling. Maak vooral de liedjes niet moeilijker want daar zit het hem niet in, maar zoek wat meer het ongemak op. Verder niets te zeuren want het laatste uur was op deze manier prachtig ingevuld na de paniek rond het afbellen van Jesse Malin.
Volgende week weer een Club.
Kom je nou wel? ? Eric