De volgende in 2005 doorgebroken Britse band rammelt alweer hardhandig aan de deur met een tweede album in de pocket. Laat ze maar gauw binnenkomen. Aha, daar hebben we na Bloc Party en Kaiser Chiefs nu ook Maxïmo Park dat van plan is de successtatus te verstevigen. De vijfkoppige gitaarband uit Newcastle die met A Certain Trigger een van de leukste popdebuten van 2005 op ons losliet. Goed nieuws voor de fans en de rest van de wereld: op het nieuwe Our Earthy Pleasures staan twaalf nog slimmer uitgewerkte songs met meer laagjes en het ene na het andere knalrefrein. Genoeg kwaliteiten kortom om het op 3VOOR12 tot Album van de Week te schoppen.

Opvallen in muziekland deed Maxïmo Park al begin 2005 voordat het debuut uit was. De band was namelijk de eerste gitaarband op het elektronicalabel Warp Records, een opmerkelijk verhaallijntje in de minihype die ontstond rond debuut A Certain Trigger. Die plaat deed bij heel wat Britrock-liefhebbers de adem stokken dankzij de venijnige, slimme en melodieuze gitaarsongs met verrassende wendingen en refreintjes op niet altijd voor de hand liggende plekken. Alle 13 goed, om maar eens een Oud-Hollandsch keurmerk voor elpees van stal te halen.

Wat is een Britse band zonder referenties uit het verleden? Maxïmo Park had zo te horen goed naar The Stranglers en The Smiths geluisterd. Echo’s van die bands galmen ook op het nieuwe Our Earthly Pleasures nog flink na. Niet dat dit ook maar een seconde stoort. Want daarvoor zitten de messcherpe songs veel te sterk in elkaar. Al zijn de nummers iets minder springerig en gejaagd dan op het debuut, de popmelodieën zijn er bij Maxïmo Park zienderogen – of hoorderoren – op vooruit gegaan. Our Earthly Pleasures klinkt op het eerste gehoor rustiger en minder venijnig dan A Certain Trigger. Toch is het geluid voller, met een betere balans tussen keyboards en gitaren, zodat Our Earthly Pleasures over de hele linie krachtiger klinkt dan A Certain Trigger. Die sound is vast voor een deel te danken aan producer Gil Norton, die door zijn eerdere werk met de Pixies dondersgoed weet hoe je dynamiek moet vastleggen.

Naast het spelen met dynamiek beheerst Maxïmo Park een andere truc als geen ander: het overvallen van de argeloze luisteraar met een overweldigend Refrein. Van het soort dat een hoofdletter R verdient. De Maxïmo Park-refreinen waren altijd al aanstekelijk als de griep, maar de sluwe, doordachte manier waarop songschrijvers Smith en gitarist Duncan Lloyd ze in deze nieuwe liedjes planten, geeft ze nog een extra laag glans. Onverwacht volgen ze na een couplet of bruggetje met behulp van een knappe ritme- of toonwisseling. Zo begint single Our Velocity dankzij boze gitaren lekker nijdig, maar zorgt het refrein voor een euforische ontlading. Net zo’n stemmingswisseling doet effectief z’n werk in Karaoke Plays.

De truc overrompelt in hoogtepunt A Fortnight’s Time nog het meest. Enkele goedgemikte pianoakkoordjes (denk Dancing Queen!) zorgen weer voor die euforie. “Would you like to go on a date with me?” zingt Smith na een somber coupletje met een blije zelfverzekerdheid alsof de buit al binnen is. Een ondanks het hink-stap-sprong-ritme geheide hit, die verder de kwaliteiten van Smith als slimme tekstschrijver het beste onderstreept. Deze man doet in zijn teksten die vaak over beginnende of instortende relaties gaan niet aan ‘ik hou van jou, ik blijf je trouw.’ Nee hoor, deze wijsneus laat liever woorden als hypothetical, alphabetical, theoretical and dialectical op elkaar rijmen.

Zo klinkt Our Earthly Pleasures van begin tot eind ontzettend slim, maar geen moment bedacht of geforceerd. De spontaniteit is gebleven en dat is een grote verdienste. Maxïmo Park moet de twee jaar terug verkregen successtatus met kinderlijk gemak kunnen verstevigen.

Our Earthly Pleasures is tijdelijk te beluisteren in de Luisterpaal. Op donderdag 29 maart geeft Maxïmo Park in de Amsterdamse Desmet Studio’s een showcase in het kader van 3VOOR12 Presenteert…