Poppodium Waterfront in Rotterdam is er eigenlijk pas net van bijgekomen: het wegvallen van 38 ID-banen. Ooit waren die werkplekken met behulp van subsidie van het Rijk gecreëerd maar in 2002 moest de steun vanuit de gemeente komen en in 2004 werd deze helemaal afgeschaft. Overleg van werkgevers, de bonden en de overheid tijdens de participatietop, deze week, heeft opgeleverd dat gesubsidieerde arbeid terugkomt. En dus kunnen poppodia weer op een goedkope manier werkplekken creëren.

De participatietop is in het leven geroepen om in vier jaar tijd zo’n 200.000 mensen ‘die ver van de arbeidsmarkt staan’ aan werk te helpen. Daarbij kun je denken aan werkplekken op scholen, de gezondheidszorg en bejaardenhuizen. FNV sprak tijdens de top ook specifiek over banen in de culturele sector. Maar in het uiteindelijke akkoord wordt de sector niet genoemd. Een woordvoerder van Sociale Zaken en Werkgelegenheid: “Het hangt allemaal af van de uiteindelijke uitwerking van het akkoord. Maar als een popzaal een baan creëert die kan bijdragen aan iemands werkervaring, moet dat mogelijk zijn. Het gaat het Ministerie om de werkervaring. Of je die in een fabriek of bij een poppodium opdoet, komt op de tweede plaats.”

Maar wie denkt dat de Melkert-baan of de ID-baan in volle glorie wordt hersteld, zit er naast. “De Melkert-baan had structurele steun. Die ruimte was er toen en het was de bedoeling dat de baan na verloop van tijd een reguliere baan werd. Het is nu de bedoeling om zo’n werkplek voor een deel tijdelijk te subsidiëren. De werkgever betaalt zelf ook.

“Nee, ik zal er nooit meer aan beginnen,” zegt Marijke Appelboom, directeur van poppodium De Effenaar. “Wij hadden achttien ID-banen, waarvan er nu negen in dienst zijn. Drie gingen uit zichzelf weg en zes heb ik er moeten ontslaan. Dat is groot leed, want ze werkten hier al heel lang. Het had nooit mogen gebeuren dat er zoveel Melkert-banen bij De Effenaar waren. Een of twee kun je er wel begeleiden, achtien niet. Een beetje sociaal bedrijf creëert twee van die plekken, maar wij beginnen er niet meer aan.”

Ron Stecher, directeur van Patronaat in Haarlem is ook niet geneigd om nieuwe gesubsidieerde arbeidsplaatsen te scheppen. “We hebben nu nog twee ID-banen die hopelijk kunnen blijven. Verder zijn alle functies binnen de nieuwe organisatie goed afgedekt door de vaste formatie die we hebben. Wij zijn er van uitgegaan dat de gesubsideerde arbeidsplekken juist zouden verdwijnen. Dat ze nu juist weer terugkomen, is een verrassing,” aldus Stecher.

Doornroosje in Nijmegen had in 2001 negenentwintig ID-banen. Nu zijn dat er nog vijf en binnen twee jaar moeten ook die verdwenen zijn. Toine Tax, directeur van het podium: “Mijn beleid is om het aantal gesubsidieerde banen tot een absoluut minimum te beperken. Het gaat nu ook weer om werkervaringsplekken. Dat betekent dat die mensen begeleid moeten worden. En daar krijg je geen extra geld voor..” Het komen en gaan van de tijdelijke krachten levert volgens Tax onnodige onrust op bij het overige personeel. “Als je een podium serieus neemt, behoor je dat niet met gesubsidieerde krachten op te tuigen. Dan kun je nog denken: ‘baat het niet, dan schaadt het niet’ maar ik heb het geld niet voor de begeleiding.” Tax heeft in het verleden ook de nodige negatieve ervaringen met ID’ers gehad: “Het zijn mensen die uitvoerend werk doen. Ooit werkte zo’n jongen achter de bar en die vertelde iedereen zijn problemen. Zoiets wil je gewoon niet.”