Het Nederlandse motto ‘doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’ kun je als band direct in de prullenbak mieteren als je eenmaal vertrekt naar South By Southwest in Austin, Texas. Je moet er immers opvallen tussen die duizend andere bands uit de hele wereld die op het enorme showcasefestival spelen.
Dit jaar reizen acht Nederlandse bands met reissubsidie van het NPI naar de VS. Alamo Race Track, C-Mon & Kypski en zZz zetten al eerder voet op Texaanse bodem. Praise the Twilight Sparrow, Joep Pelt, After Forever, About en Kraak & Smaak zijn voor het eerst in Austin te gast. Om de debutanten een stukje op weg te helpen vertellen ervaren rotten Junkie XL, C-Mon & Kypski en zZz hoe je als Nederlands bandje temidden van duizend andere acts kunt opvallen en hoe nuttig het festival kan zijn.
Simon Akkermans (C-Mon & Kypski, in maart voor de tweede keer naar SXSW):
“Als je op South By Southwest speelt, moet je één ding goed onthouden: verwacht niet dat er ook maar iemand naar je komt kijken in die heksenketel. Concreet levert een optreden meestal geen harde deals op, maar je leert wel hoe de muziekindustrie daar in elkaar zit en je kunt er veel belangrijke contacten opdoen. Je moet daarvoor wel ontzettend je best doen om op te vallen. Probeer daarom meer shows buiten Austin te regelen en doe van tevoren je huiswerk goed. Zorg dat iedereen die je kent en die naar Texas gaat over je praat. Zorg dat je een manager hebt met een hele grote bek en neem die mee. Die kan alle gesprekken voeren terwijl jij je compleet kunt focussen op je show. Wij hebben nu zelfs een Amerikaanse plugger ingehuurd die ons promoot. Dat helpt: we worden op steeds meer college radiostations gedraaid. Verder moet je op het moment suprème natuurlijk uitzonderlijk goed spelen. Overdrijf ontzettend met je mimiek, daar houden de Amerikanen van. Speel alsof het je allerlaatste show ooit is.”
Tom Holkenborg (Junkie XL, stond in 1998 en 2001 op SXSW, woont tegenwoordig in Californië):
“Vooral vlak na de eerste Junkie-plaat, toen ik nog met Rudeboy en de hele band toerde, hebben we veel aan South By Southwest gehad. Je moet in de eerste plaats veel mazzel hebben en een label dat achter je staat, maar ook een goed verhaal dat een buzz creëert rond je bandje. Wij hadden in 1998 net met The Prodigy in Engeland getoerd en stonden in Nederland alleen voor uitverkochte zalen. Dat hielp om de zaal vol te krijgen en we kregen daarna veel support van de radio, dat was heel vruchtbaar. Vervolgens moet je proberen veel te toeren door Amerika. Dat hebben we toen ook gedaan, met z’n allen het busje in en karren door het land. Het is soms afzien, maar het heeft z’n charme en het is zeer de moeite. We hebben zelfs gesprekken gehad met het management van de Beastie Boys om met ze op tournee te gaan, maar dat is uiteindelijk niet doorgegaan. Meerdere shows in Austin regelen is ook handig. En al staat er dan maar één man in de zaal, doe toch alsof je voor een vol stadion speelt. Want wie weet is die ene belangrijke persoon net aanwezig. Met Junkie XL speelden we in een of ander verlopen café, waar alleen vier man aan de bar bier zaten te drinken. Bleek er ook een Roskilde-programmeur te zijn die ons boekte, zo zie je maar.”
Björn Ottenheim (zZz, dit jaar voor de vierde keer naar SXSW):
“Ook voor een onbekend Nederlands bandje kunnen er zeker balletjes gaan rollen op South By Southwest. Onze manager heeft er de afgelopen keren veel goede contacten gelegd met festivals, zodat we op Benicassim in Spanje en op Franse festivals hebben gestaan, waaronder Eurokéennes. Als je wilt opvallen, moet je in ieder geval voor een knallende bio op de website van SXSW zorgen, waar heel duidelijk in staat wat mensen van je kunnen verwachten. Zet daarna een heel brutale show neer en ga zo extreem mogelijk te keer, als dat tenminste je tak van sport is. Wees hoe dan ook niet verlegen en laat je niet intimideren door de grootheid van het festival. Als je als een bang hondje op het podium staat, kom je nergens.”
Dit jaar reizen acht Nederlandse bands met reissubsidie van het NPI naar de VS. Alamo Race Track, C-Mon & Kypski en zZz zetten al eerder voet op Texaanse bodem. Praise the Twilight Sparrow, Joep Pelt, After Forever, About en Kraak & Smaak zijn voor het eerst in Austin te gast. Om de debutanten een stukje op weg te helpen vertellen ervaren rotten Junkie XL, C-Mon & Kypski en zZz hoe je als Nederlands bandje temidden van duizend andere acts kunt opvallen en hoe nuttig het festival kan zijn.
Simon Akkermans (C-Mon & Kypski, in maart voor de tweede keer naar SXSW):
“Als je op South By Southwest speelt, moet je één ding goed onthouden: verwacht niet dat er ook maar iemand naar je komt kijken in die heksenketel. Concreet levert een optreden meestal geen harde deals op, maar je leert wel hoe de muziekindustrie daar in elkaar zit en je kunt er veel belangrijke contacten opdoen. Je moet daarvoor wel ontzettend je best doen om op te vallen. Probeer daarom meer shows buiten Austin te regelen en doe van tevoren je huiswerk goed. Zorg dat iedereen die je kent en die naar Texas gaat over je praat. Zorg dat je een manager hebt met een hele grote bek en neem die mee. Die kan alle gesprekken voeren terwijl jij je compleet kunt focussen op je show. Wij hebben nu zelfs een Amerikaanse plugger ingehuurd die ons promoot. Dat helpt: we worden op steeds meer college radiostations gedraaid. Verder moet je op het moment suprème natuurlijk uitzonderlijk goed spelen. Overdrijf ontzettend met je mimiek, daar houden de Amerikanen van. Speel alsof het je allerlaatste show ooit is.”
Tom Holkenborg (Junkie XL, stond in 1998 en 2001 op SXSW, woont tegenwoordig in Californië):
“Vooral vlak na de eerste Junkie-plaat, toen ik nog met Rudeboy en de hele band toerde, hebben we veel aan South By Southwest gehad. Je moet in de eerste plaats veel mazzel hebben en een label dat achter je staat, maar ook een goed verhaal dat een buzz creëert rond je bandje. Wij hadden in 1998 net met The Prodigy in Engeland getoerd en stonden in Nederland alleen voor uitverkochte zalen. Dat hielp om de zaal vol te krijgen en we kregen daarna veel support van de radio, dat was heel vruchtbaar. Vervolgens moet je proberen veel te toeren door Amerika. Dat hebben we toen ook gedaan, met z’n allen het busje in en karren door het land. Het is soms afzien, maar het heeft z’n charme en het is zeer de moeite. We hebben zelfs gesprekken gehad met het management van de Beastie Boys om met ze op tournee te gaan, maar dat is uiteindelijk niet doorgegaan. Meerdere shows in Austin regelen is ook handig. En al staat er dan maar één man in de zaal, doe toch alsof je voor een vol stadion speelt. Want wie weet is die ene belangrijke persoon net aanwezig. Met Junkie XL speelden we in een of ander verlopen café, waar alleen vier man aan de bar bier zaten te drinken. Bleek er ook een Roskilde-programmeur te zijn die ons boekte, zo zie je maar.”
Björn Ottenheim (zZz, dit jaar voor de vierde keer naar SXSW):
“Ook voor een onbekend Nederlands bandje kunnen er zeker balletjes gaan rollen op South By Southwest. Onze manager heeft er de afgelopen keren veel goede contacten gelegd met festivals, zodat we op Benicassim in Spanje en op Franse festivals hebben gestaan, waaronder Eurokéennes. Als je wilt opvallen, moet je in ieder geval voor een knallende bio op de website van SXSW zorgen, waar heel duidelijk in staat wat mensen van je kunnen verwachten. Zet daarna een heel brutale show neer en ga zo extreem mogelijk te keer, als dat tenminste je tak van sport is. Wees hoe dan ook niet verlegen en laat je niet intimideren door de grootheid van het festival. Als je als een bang hondje op het podium staat, kom je nergens.”