Het eerste album van Bishop Allen kwam uit in 2003. Daarna volgde er niet een normale tweede plaat; in plaats daarvan verscheen er elke maand van 2006 een EP, vernoemd naar de maand zelf. Dus January, February, March… afijn, en de rest. De hele collectie is gewild onder fans, maar er is goed nieuws, want het beste van die EP’s is nu opnieuw opgenomen en aangevuld met twee verse nummers. De tweede Bishop Allen plaat, The Broken String, is dus eigenlijk een best of. Eentje die uitpuilt van sterke liedjes en het daarom heeft geschopt tot het 3VOOR12 Album van de Week.

Bishop Allen is geen singer/songwriter, zoals je misschien zou verwachten. Er zijn twee kapiteins op het schip: Justin Rice en Christian Rudder. Ze vonden de naam voor hun samenwerking niet tijdens de mis in de kerk, maar op een straatnaambordje; Rice en Rudder woonden samen aan de Bishop Allen Drive in Cambridge na hun schooltijd. Vier jaar geleden kwamen ze op de proppen met hun eerste album Charm School, dat grotendeels een slaapkamerplaat was waarop de twee vrijwel alle muziek zelf hadden ingespeeld. Toen het tijd was om op tour te gaan, moesten er evenwel wat muzikanten bij om alles uit te voeren en dus werd Bishop Allen een band. Voor het nieuwe album The Broken String werd eigen label Champagne School verruild voor Dead Oceans en bovendien doken Rice, Rudder en co deze keer een echte studio in.

Piano en akoestische gitaar zijn over het algemeen de basis voor de liedjes van The Broken String, die soms klein beginnen en uitmonden in lichte bombast (opener The Monitor, Flight 180), soms het typische drie minuten indiepopliedje zijn (Rain), soms echt rocken (Middle Management) en soms gewoon heel klein blijven (het door Darbie Nowatka gezongen Butterfly Nets, Shrinking Violet). Tijdens de veertig minuten die de plaat telt schieten namen door je hoofd van bands als Wilco, Bright Eyes, Stars en New Pornographers. Oh, én The Beach Boys: in het afsluitende The News From Your Bed lijkt het wel Brian Wilson die de huppelende baslijnen heeft ingespeeld.

De wetenschap dat de liedjes op The Broken String van die twaalf EP’s uit 2006 komen, maakt het trouwens verleidelijk om te gokken welk nummer van welke EP, en dus uit welke maand, komt. Want klinkt The Chinatown Bus met zijn akoestische getokkel, glockenspiel, subtiel blaaswerk en fluit niet als de ultieme niks-aan-de-hand-muziek voor de zomer, waarbij je je al zittend in de tuin waant, onder de avondzon, in goed gezelschap en met een fles rosé binnen handbereik? Opvolger Flight 180 klinkt een stuk dramatischer; typisch een nummer voor een herfst-EP. Ik zal er vast helemaal naast zitten, dat zul je zien. Het deert ook niet. De twaalf maanden en dito EP’s van 2006 hebben een gevarieerde, sterke best of opgeleverd. Die manier van werken mogen ze gerust herhalen voor plaat nummer drie. Op naar de twaalf EP’s van 2008!

The Broken String staat tijdelijk in de luisterpaal.