In de platenkast van zijn vader ontdekte Tom Kestens de ‘Black Artists’. Een wereld ging voor hem open. De platen die thuis werden gedraaid waren die van Bob Dylan en Neil Young. Kestens: “Wat mij zo enorm aan sprak was de schaamteloze emotie. Om dat te durven moet je artistiek stevig in je schoenen staan. Ik moest echt over een grens heen stappen om dat te bereiken. Mijn liedjes moesten worden gestript. Soms heb je tekstueel niet meer nodig dan ‘Isn’t She Lovely’.” Kestens komt uit een muziekaal nest. Maar hij heeft zich toch altijd wel een vreemde eend in de bijt gevoeld. “Mijn vader was meer een vertolker van muziek, geen componist. Ik moest dat pad zelf uitstippelen.” Op zijn zesde zag Kestens een violist op de tv en zei stellig dat hij dat ook wilde. Zijn ouders kochten een viool en Tom heeft tot zijn vijftiende fanatiek gestudeerd op het instrument. Totdat hij de piano ontdekte. “Op de viool kon ik geen nummers schrijven, daar had ik het overzicht van een piano voor nodig.” Tot grote spijt van zijn ouders verliet Kestens de viool en ging hij zelf muziek schrijven aan de piano. “Mijn ouders hadden me veel sneller een piano onder de neus moeten schuiven. Ze konden toch wel zien dat ik zelf muziek wou maken?” Maar van de tijd die Kestens in de viool heeft gestoken, heeft hij geen spijt. “De viool is een technisch instrument, daardoor heb ik een heel goed gehoor ontwikkeld. Het was een perfecte voorbereiding.” De eerste band had Kestens op zijn vijftiende. “Dan schrijf je eigen muziek en heb je een band nodig. Ik durfde de uitvoering op mijn vijftiende ook niet alleen te doen.” Al snel leerde Kestens dat hoe beter de bandleden, hoe beter het eindresultaat maar ook hoe meer energie het kost om samen te werken. Als nieuwe inwoner van Gent leerde hij de leden van de band ‘Things To Come’ kennen. Ze raakten bevriend en toen zijn moeder op zoek was naar een Beatles-coverband, vroeg Kestens zijn vrienden. Het klikte muzikaal en Das Pop was geboren. Van toen af aan ging het heel snel. Binnen drie maanden stonden ze in de Humo’s Rock Rally en wonnen deze bandwedstrijd. Alle leden zijn fashiongevoellig en met de I-Love-Shirts trekt de band veel aandacht. “Die aandacht was in het begin wel leuk maar op een gegeven moment was iedereen bezig met de shirts. Het draaide allemaal iets te weinig om de muziek.” Na vijf jaar Das Pop is het genoeg geweest. Kestens was meer met een soloproject bezig dan dat hij op één lijn zat met zijn bandgenoten. “Je hebt het gevoel dat je je vrienden in de steek laat.” Na een aantal omzwervingen is Kestens terug met een eigen project, Lalalover. Met een hiphopproducer in de arm maakt Kestens dansbare muziek. “Grooven is voor mij de essentie van muziek. Ik wil aanzetten tot dansen zonder dat het goedkoop wordt en dat is een enorme uitdaging.” Luister naar het complete interview van Leonieke Daalder met Tom Kestens in Ziel & Zaligheid.