Wie zich het afgelopen jaar ook maar een beetje met de Britse popwereld heeft bezig gehouden, moet de naam Pete Doherty niet zijn ontgaan. De Engelse tabloids en muziekbladen staan bol van coverstories over het illustere popicoon. Zijn crackverslaving, ontelbare overtredingen en onstuimige relatie met supermodel Kate Moss maken hem tot een onuitputbare bron van sappige verhalen, waar menig Brit de vingers bij aflikt. Doherty's nieuwe band Babyshambles is aan de andere kant van het Kanaal niets minder dan een megahype. Maar de kaartverkoop van het op handen zijnde concert in de Amsterdamse Paradiso loopt vooralsnog geen storm. Ruim een week nadat de kaarten in de voorverkoop gingen, is amper een derde ervan verkocht. En dat is niet zo verwonderlijk als je hoort dat er dit weekend weer drie shows gecancelled zijn. Bang dat hij niet op komt dagen, of is Nederland niet snel warm te krijgen voor de Britse hype die Babyshambles heet? “Komt ie eigenlijk wel, of ligt ie te zijner tijd ergens in de goot?” is het veelgehoorde commentaar bij in de Amsterdamse platenzaak GET Records. Het is een legitieme vraag, gezien de vele gevangenisstraffen van Doherty en de ontoerekeningsvatbaarheid door zijn verslaving. Wie weet komt hij op 22 oktober het land niet eens uit... Toch denkt GET Records medewerker Robert dat de verkoop een paar dagen voor aanvang aan zal trekken, als duidelijk wordt dat Doherty nog steeds op vrije voeten staat. “Ik gok dat ze allemaal nog wel de deur uit gaan.” Popjournalist Gijsbert Kamer van de Volkskrant denkt dat er een heel ander probleem ten grondslag ligt aan de tegenvallende verkoop. “Hoeveel mensen lezen hier nou eigenlijk de NME?”, verzucht hij, “…vijftig misschien, waarvan veertig popjournalisten”. Kamer gelooft dat we te maken hebben met een incrowdband, die vooral populariteit geniet bij mensen uit de business. “In Engeland spreken ze een schare jonge fans aan, maar hier in Nederland missen ze die”, aldus Kamer. Hier moet Babyshambles het volgens hem vooral hebben van de schandalen en de sappige verhalen - getuige het zes pagina’s grote artikel over Doherty's liefje Kate Moss in de Nieuwe Revu, waar ook Doherty een rol speelt. “Maar het probleem hier is dat Doherty en de zijnen net niet glamoureus genoeg zijn voor de glossy’s en net niet muzikaal genoeg voor de kunstbijlagen”, beweert hij. Bands als Arctic Monkeys en Hard-Fi mogen als Engelse hypes ook een kleine populariteit genieten in ons land, die kunnen volgens Kamer nog rekenen op een grote schare fans die uit eigen land overlvliegen. “Maar de Engelse fans van Babyshambles zijn vaak niet oud genoeg zijn om naar het buitenland te reizen.” Ben Kamsma, de programmeur bij Paradiso die Babyshambles geboekt heeft, zweert ons dat ze komen. “Ik weet wat de teneur is, maar ze staan er echt!”, zegt hij. Kamsma vindt de hype rond Babyshambles volkomen terecht. “Laten we wel wezen, Doherty wás gewoon de Libertines en Carl Barât zit nu ook maar in de hoek op een houtje te bijten”. Het is in Nederland moeilijk om indruk te maken als je geen plaat uithebt, vindt Kamsma. “Het calvinisme gebiedt ons sceptisch te zijn: eerst presteren, dan geloven”, zegt hij. Een mening die Aldo Perotti van de Konkurrent ook onderschrijft. Hij is verantwoordelijk voor de distributie van de band in Nederland. “Babyshambles is nu nog een vaag begrip”, legt Perotti uit. “De plaat kan elk moment uitkomen, maar nu moet het publiek het nog stellen met een paar singletjes en de beruchtheid van Doherty”. Toch maakt hij zich over de voorverkoop geen zorgen. “Dit concert is erg kortdag ingeroosterd”, zegt hij. “Bovendien komt het album pas over drie weken uit.” Zowel Perotti als Kamsma hebben het volste vertrouwen in de goede afloop. Gijsbert Kamer denkt daar anders over. Het zou hem niets verbazen als het optreden wordt afgeblazen. En over het concert zelf zegt hij: “Of het goed wordt, betwijfel ik - maar leuk wordt het in ieder geval!”